________________
પ્રકરણ ૨૨ મુ
૧૭૧
બેટા, તે તારા ઉપર ઘણા જ ગુસ્સે થયા છે.
માતુશ્રી ! મેં જે પતિ પસંદ કર્યો છે તેને ાડી હવે ખીજે જવાય ? આતા મનગમતા અને ઊંચ કુળના રાજવંશી છે પણ કદાચ ભિક્ષુક નીકળ્યો હાત તે પણ શું? શું તમે મને એવું શિક્ષણ આપે છે કે તેને ડી ખીજાને જવું.
મેન !
તારે
<<
ના, બેટા ના, એમ કરી તું મારી કુક્ષી લજવતી નહીં. મારી વ્હાલી પુત્રી ! આજે તારા પિતાએ આદેશ કર્યો છે કે તારા પતિની સાથે એકદમ નગર છેાડી ચાલ્યા જવું. ’
""
વ્હાલી માતા, એ તે। અમે કયારનુંએ નક્કી કર્યુ છે અને એટલા માટે જ હું તમારી રજા લેવા આવી છું કારણ કે મારા પતિશ્રીને હજુ વનવાસ વેઠવાનેા છે, તેથી જ્યાં સુધી વનવાસ પુરા થાય નહિ ત્યાંસુધી તેએ પોતાનું નામ, દામ અને કુળ ખુલ્લું કરશે નહી.
કાકીશ્રી ! મારા વદન હેા. પદ્માવતીએ આવતાં કહ્યું.
આવ, મેન આવ. જે આ તારી સખી ઉપર કેટલું બધુ દુઃખ છે. એક તે પતિ યેાગ્ય ન મળ્યે, પિતા ગુસ્સે થયા, અને વનવાસ વેઠવા પડશે. ત્યાં તે તેના પતિ સાથે કેવી રીતે રહી શકશે ? અને આ પસંદ કરેલા પતિ જો ખરેખર ભિક્ષુક હોય તે! મારી પુત્રીનું શી રીતે પુરૂ કરશે. મારી દીકરી આટલા વૈભવમાં ઉછરી છે તે તે વનવાસના દુ:ખે। શી રીતે સહન કરી શકશે ?
કાકીશ્રી ! તમે ભૂલા છે, રાજાજી ગુસ્સે થાય તેથી શું ? તેના પતિની શોધ અમે લીધી છે પણ તે કહેવાને અમે અશક્ત છીએ કારણકે તે છુપું રાખવા અમે વચનથી બંધાયા છીએ. પિતાજી ધારે છે તેમ તેને પતિ ભિક્ષુક નથી તે ચાક્કસ માનજો પણ તે એક
