________________
પ્રકરણ ૨૫ મું
૧૮૭ કુંવારીએ પસંદ કર્યો એટલે તે આપણે રાજા થયો પણ તેનું રાજ્યતંત્ર કેવી રીતે ચાલે છે તે હવે જ જોવાનું છે કારણ કે અહીં નગરમાં લુટારાઓનું જોર વધારે છે એટલે બિચારા નવા આવેલા માણસોને કયાંથી માલુમ? આપણુ જુના પ્રધાન તે વાનપ્રસ્થ (ધરડા) થયા એટલે હાલના રાજાને મિત્ર તે જ તેને પ્રધાન બન્યા છે, તેની ઉંમરના હિસાબે તો તે હજી પ્રધાનને લાયક નથી.
હાલા! લાલસિંહ ઘણે હેશિયાર અને ચાલાક હોવો જોઈએ. તે મિત્રધર્મને પુરેપુરે સમજતો હોવો જોઈએ નહીં તે પછી તે પારકાના દુઃખે દુઃખી થઈ શા માટે જંગલમાં ભટકવાનું પસંદ કરે, સ્ત્રીએ પૂછ્યું.
તે જોઈએ છીએ કે હવે કેમ ચાલે છે, પુરુષે જણાવ્યું.
આ પ્રમાણે નગરજનોની વાત સાંભળી લાલસિંહ વિચાર કરે છે કે મારા માટે નગરજનોને અવિશ્વાસ છે ખરે ! વળી અહીં લુંટારા તથા બહારવટીઆઓ ઘણા જ હોવા જોઈએ માટે સાવચેતીથી કામ કરવું તે જ સારું છે. એમ વિચાર કરતે તે એક ઝાડ પાસે આવી ઉભે, તેની બાજુમાં ઘણું માણસે એકઠા થયા હતા અને કંઈક મસલત કરતા હતા તેથી તે જાણવા માટે તે ત્યાંજ ઝાડની ઓથે સંતાઈને ઉભો રહ્યો અને બધી વાત સાંભળવા લાગે.
થોડીવાર પછી એક લુંટાર બેલ્યો કે “આપણે આપણે વટ ન રાખીએ તો ક્ષત્રિયો શાના ? આપણું ઘરબાર લુંટાવી સ્ત્રી છોકરાંથી વિખુટા પાડી આપણને જંગલમાં હાંકી કાઢ્યા તે પણ આપણે વૈર લીધા સિવાય બેસી રહ્યા છીએ તે કેટલું બધું શરમજનક છે. આ પછી બીજા લુંટારાઓ પણ પિતપોતાની આપવીતી બોલવા લાગ્યા. આમ બધાને બોલતા જાણીને એક ડાહ્યો માણસ બોલ્યો કે ભાઈઓ ! માજી રાજાના વખતમાં જ્યારે આપણને હાંકી કાઢ્યા ત્યારે આપણે
