________________
૧૫૬
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા હજી વાર છે. આપણે સાથેજ જઈશું. યોગીએ જણવ્યું.
કેટલી વાર છે. મારાથી હવે રાહ નહીં જોઈ શકાય કીર્તિકુમાર -ઉભા થતાં બોલ્યો.
તે ચાલે, આપણે તેમના મહેલ તરફ જઈએ. યોગી બોલ્યા.
વાતો કરતા કરતા બેઉ જણે જાય છે. અને દેવસેનાને મહેલ નજદીક દેખાવા લાગ્યો એટલે યોગીરાજે કહ્યું કે તું પહેલા જા અને હું અહીં સંતાઈ જાઉં છું, પછીથી અંદર આવીશ જેથી કીર્તિકુમાર મહેલમાં જતાંજ બોલ્યો કે ભાઈ ભલા કે ભાભી ! ભાભીએ મને બોલાવ્યો હતો પણ ભાઈએતો.........
ચુપ! તું નાનું છે, વળી અણસમજુ છે. બહાર કેઈને વાત કરીશ નહિ. દેવકુમાર અધવચ બોલ્યા.
ભાભી, તમે ઘણું જ ઠગારાં છો, તમે મને ઠગ્યો હતો ને ? કીર્તિકુમાર બોલ્યો.
તમે એકલા જ આવ્યા છે. કે કઈ સાથે છે ? ભાભીએ પૂછ્યું.
ના, યોગીરાજ પણ મારી સાથે આવ્યા છે. યોગીરાજ પધારે ! ! હવે છુપાવાની કાંઈ જરૂર નથી. તેથી “વિત્ર પ્રેમી પતિ વિજ્ઞીવ ” આશીર્વાદ આપતાં યોગીરાજ પધાર્યા. એટલે બંને દંપતિએ યોગીરાજને વંદન કર્યા અને આસન પર બિરાજવા માટે વિનંતી કરી જેથી ગીરાજ આસન ઉપર બેઠાં.
હે યોગીરાજમારા મિત્રનું કામ કરનાર તમે કોણ છો ? અને આ દુશ્મનના દેશમાં મારા સાથી થઈ મને મદદ કરે છે વળી મારા મિત્રના મિત્ર તરીકે ઓળખાવનાર હે મહાત્મા તમે મારા મિત્રની શોધ કરી આપે. આટલે આટલે આનંદ વૈભવ છતાં - આજે તે બધું મારા મિત્રના વિયોગે શૂન્યકાર લાગે છે, જે મિત્રે પિતાનું સર્વસ્વ ત્યાગ કરી મારી સાથે વનવાસે નીકળી
