________________
૭
દેવકુમાર ચિત્ર ધામીક નવલક્થા
કરવી તે મેગ્ય નથી.’ શાણા પ્રધાને શાણપણમાં રાજાને કહી સંભળાવ્યુ.
પ્રધાનજી ! શું તે નિરપરાધી છે તેમ આપ માને છે? જો તમને એમ લાગતું હેાય તા તમેને જેમ ઠીક લાગે તેમ કરે! તમેા મારા જુના અને વિશ્વાસુ મિત્ર છે એટલે તમારી સલાહની મારે જરૂર છે. અને જ્યારે તમે સલાહ આપે છે તે તમારી સલાહમાં કાંઈ વજૂદ હશે જ તે જેમ તમારી ધ્યાન આવે તેમ કરે પણ તે પાપીને મારી દ્રષ્ટિ આગળથી એકદમ દૂર કરે! રાજાશ્રી મેલ્યા.
66
પિતાશ્રી ! હું આપશ્રીના આગળ તેમજ આ આખી સભા આગળ દેવની સાક્ષીએ પ્રતિજ્ઞા લઉ છું કે જ્યાં સુધી આ દેવકુમારમાં પ્રાણ છે, જ્યાં સુધી આ દેહમાં ચૈતન્ય છે અને જ્યાં સુધી આ કલંકમાંથી મૂક્ત ન થા ત્યાં સુધી આ દેવકુમાર પ્રતિષ્ટાપુત્ર નગરમાં તેમજ તેની હદમાં પણ પ્રવેશ નહિ કરે અને આ કલકીત મૂર્ખ આપશ્રીને નહિ બતાવે.” જ્યારે મારૂં કલક પ્રભુકૃપાએ તથા જિનેશ્વર ભગવાનની કૃપાથી દૂર થઇ જશે ત્યારે પણ આપશ્રીના ખેલ્યા વગર આ નગરમાં પ્રવેશ નહીં કરૂ. પિતાશ્રી ! આજથી મારે આ નગરનું અન્ન-પાણી હરામ છે! પૂજ્ય શિરામાન્ય પિતાશ્રી ! આ બાળકના આપને પ્રણામ ! સ સભાજનેને પ્રણામ ! દેવકુમાર નિડરતાથી મેલ્યે.
ચાલ ! જા, જા, તારૂ કાળુ મૂખ લઈ ચાલ્યે! જા ! રાજા એકદમ ક્રોધના આવેશમાં ખેલા.
પિતાશ્રી ! હું જીવીશ અને નિર્દોષ ઠરીશ તે જરૂર આપશ્રીના ચીના દ ́ન કરીશ, નહિ તે આપશ્રીના કુળને કલંક લગાડનાર તરીકે આ પાપી દેવકુમાર કદાપી કાળે પેાતાનું કાળું મૂખ નહીં બતાવે ! પિતાશ્રી ! સાંભળેા ! હું જઈશ તા મારા સ્નેહીને જઈશ, મારા ભાઇ—હેનને જઈશ તેમાં તમારે અને મહારાણીને શું?
