________________
૭૪
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા
કેશવસિંહના ખૂનને બદલેા લેવા માટે જાય છે. તેમને જતાં દેખીને કીર્ત્તિકુમાર કહે છે કેઃ-પિતાશ્રી ! હજી પણ કહું છું કે મહાપવિત્ર દેવકુમારના હાથે આવું અàાર કૃત્ય કદી પણ બને નહીં. એમ મારા આત્મા સાક્ષી પૂરે છે. પણ આજે તમારી ચ ચક્ષુએમાં મેહના પડદા છવાઈ ગયા હોવાથી મારી વાત સત્ય નહિ જ લાગે. પરમાત્મા ! મારા નિર્દોષ ભાઇનું રક્ષણ કરો કીર્ત્તિ કુમારે કહ્યું.
રાજા ક્રોધના આવેશમાં કચેરીમાં આવે છે. સર્વ સરદાર સામત। સલામ કરીને પાત પેાતાના આસન પર બેસે છે. પણ મહારા‚ દેવકુમાર ઉપર ક્રોધે ભરાયા છે એમ જાણીને સર્વે સ્તબ્ધ અની ગયા છે.
કાણ છે હાજર ! રાજા ખેલ્યા.
અન્નદાતા હાજર છું! એક અનુચર આગળ આવી ખેલ્યા.
જાવ! પાપી દેવકુમારને તેના કૃત્યની શિક્ષા સાંભળવા મુશ્કેટાટ આંધી સત્વર મારી સન્મુખ હાજર કરા! રાજાએ હુકમ કર્યાં.
પિતાશ્રી ! આપને પુત્ર આપની સન્મુખ હાજર જ છે કહે, શી આજ્ઞા છે! દેવકુમાર હાજર થતાં ખેલ્યા.
પાપી ! તમે પિતા શબ્દ ખેલતાં શરમ આવતી નથી! એ રાજ્યલાભી, નરપશાચ, અધમ, ધાતકી, તેજ રાજ્ય પચાવવાની ખાતર મારા વ્હાલા પુત્ર કેશવસિંહનું ખૂન કર્યું છે! એ ! નરાધમ કસાઇ, તારી તલવારથી ઘાત કરતાં તને કંઈ પણ યા ન આવી ! આ કુલાંગાર, શું તારૂં માંઢું બતાવે છે. રાજા ગુસ્સામાં ખેલ્યા.
પિતાશ્રી ! આપને આ દેવકુમાર તદ્દન નિર્દોષ છે. અને નિરપરાધી છે. ભાઈ કેશવસિંહની ખૂમ સાંભળી જ્યારે હું જાગ્યા ત્યારે
