________________
૧૦૬.
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા
રજનીના આધારે આનંદથી મધુરી વાત કરતાં બેઠાં છે. એવામાં પાપી, નરાધમે, લુંટારાઓના અવાજ કાને પડ્યા.
લુંટારાઓ આ તરફ ચાલ્યા આવતા હતા, જ્યારે આ દંપતીને વૃક્ષ નીચે બેઠેલા જોયા ત્યારે લુંટારાઓએ ચારે તરફથી દેવકુમાર અને દેવસેનાને ઘેરી વળ્યા. અને જ્યાં દેવકુમારને પકડવા જાય છે ત્યાં એ રણોદ્ધો પિતાના માનમાંથી લોહી તરસી તલવાર બહાર કાઢી જય ભવાનીનું નામ લઈ ફેરવવા માંડ્યો ત્યારે દુશ્મને પાછા ઉઠવા માંડ્યા. દેવકુમારે એક રણશુરાની માફક પ્રાણની પણ પરવા રાખ્યા વગર લુંટારાઓને હંફાવવા માંડયા. આ વખતે દેવસેના ત્યાં જ ઉભી હતી તે જોઈ ઈશારતથી દેવકુમારે કહ્યું કે –
“તું પેલા વૃક્ષ પાસે ઉભી રહે, આ પાપીઓને નાશ કરી હું ત્યાં આવું છું. મારો મિત્ર તે વૃક્ષ નીચે સુતે છે. કદાચ તને મદદની જરૂર પડે તે દેવમિત્ર કહેવાથી એકદમ જાગ્રત થઈ તને અમૂલ્ય મદદ કરશે.”
હવે દેવકુમાર પડકાર કરતાં બોલ્યો કે શું સ્ત્રીઓને ફસાવવામાંજ બહાદૂરી સમજો છો ? આજેજ તમારી પાપી વાસનાઓ વ્યાજ સાથે પુરી કરું છું.
જે રાણી જાયા છે તે આવો મેદાનમાં, લુંટારાઓ બોલ્યા.
શું તમારા જેવા શિયાળવા આ સિંહને મુકાબલે કરી શકશે દેવકુમાર બેલ્યો.
બંને પક્ષ વચ્ચે યુદ્ધ ચાલવા લાગ્યું પણ પાછળથી બીજા લુંટારાઓ આવી દેવસેનાનું હરણ કરી નાસી જાય છે. તેથી તે એકદમ ચીસ પાડે છે પ્રાણનાથ ! આ પાપીઓને પંઝામાંથી મને મુક્ત કરાવે, એ દેવમિત્ર ! આ તમારા મિત્રની પ્રીયાને જાગ્રત થઈ કેમ મદદ કરતા નથી ! ઓ દેવમિત્ર બચાવો! બચાવે !
