________________
દેવકુમાર ચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા
કેશવસિંહને વેદના થયાથી તે એકદમ ચીસ પાડે છે. એ આપરે! મરી ગયા રે ! એ પાપી દુષ્ટો, મેં તમારૂં શું બગાડયું હતું. મારા એકાંતવાસમાં આવી તલવારને ધા મારી નાસી જાય છે. કાઈ પકડા ! કાઈ પકડા ! એ દુષ્ટોને! એ પિતા ! એ ભાઈ દેવકુમાર ! દાડા ! દોડે ! દુષ્ટા મારા ઉપર ઘા કરી ચાલ્યા જાય છે ! ખુબ વેદના થતાં કેશસિંહ ખૂમેા મારવા લાગ્યા.
૬.
આ બ્રૂમ–ચીસ સાંભળી દેવકુમાર ચમકી જાય છે. શું છે ! શું છે! ભાઈ તમને શું થયું છે! તમે કેમ મા પાડે છે! એમ પૂછતાં તેમના જોવામાં ા આવ્યા તેથી તે એકદમ ગભરાઈ ગયે ભાઇ! આ કયા દુષ્ટોએ કર્યું! ધિક્કાર છે એ પાપીઓને ! હું ! ધાતકી તમને આ ગાઝારૂ કૃત્ય કરતાં શરમ ન આવી ! દેવકુમાર ગભરાતાં ગભરાતાં ખેલ્યો.
((
મારા વ્હાલા ભાઈ કાઈ ચાર પિશાચા આવી મારા પર ધા કરી નાસી ગયા છે. હું તેમને એળખી શકયો નથી. પણ મે ફક્ત એટલું સાંભળ્યું છે કે રાજ્યાસન તે ફક્ત ભદ્રસિંહને માટેજ છે, તું લેજે હવે સ્વર્ગનું રાજ્ય, યુવરાજ થઈ બેઠા છે.” આ પ્રમાણે મેં સાંભળ્યું હતું. તે સિવાય બીજું કાંઇ સાંભળ્યું નથી. મારા વ્હાલાભાઇ તુ કદાપી પણ રાજ્યના હક્કદારને દાવા કરીશ નહિ ! ભાઈ છેલ્લા પ્રણામ !
તલવાર બહાદુર ટેક ધારી પૂર્ણતાને પેખાયા, હાથી હણે હાથે કરી, એ કેશરી સમ દેખીયા, એવા ભલા ભડવીર પણુ, અંતે રહ્યા છે રાને, જન જાણીએ મન માનીએ નવ કાળ મૂકે કાઈ ને.
મનુષ્ય ધારે છે શું તે થાય છે શું! ભાઈ દેવકુમાર હું તે
'
પરલાક જાઉં છું પણ ‘તું અપરમાતાને જરા પણ વિશ્વાસ કરીશ
