________________
૫૮
દેવકુમાર સચિત્ર ધાર્મીક નવલકથા ઉક્યા આજે રાજકચેરીમાં કેઈ અને આનંદ છવાઈ રહ્યો છે. એક કવિ કહે છે કે --
શું વિધિના લેખ, તેની ગમ તે પડતી નથી, વિધિ તણા ઉકેલની, ચાવી કદી જડતી નથી. એક વખત થયે પરા, બાજી બધી ઉંધી થતી, પણ શું વિધિના લેખક કે બગડી બાજી સુધરી જતી.
ક્ષત્રિયાણીઓ પુષ્પહાર લાવી દેવકુમારને વધાવે છે, અને વીરને શોભે તેવા આશિર્વાદ આપી પિતાની ફરજ અદા કરે છે. આજે રાજકચેરી માણસોથી ઉભરાઈ રહી છે.
પિતાશ્રી ! દુશ્મનોને હવે શું શિક્ષા કરવી છે ? આપના હુકમમની જ રાહ જોવાય છે? આજના શુભ પ્રસંગને પ્રતાપ બધે મારા મિત્ર લાલસિંહને જ છે. જે લાલસિંહ વખતસર હાજર ન થયો હોત તે આ દેવકુમાર આજે આ ભૂમિ ઉપર હાજર ન હોત. મારો પ્રાણ અએ તેને યશ લાલસિંહને જ ઘટે છે. તો પહેલું માન તે તેનેજ મળવું જોઈએ. દેવકુમારે જણાવ્યું.
કેમ! મેહનપુરી કપટી રાજા બોલ જોઈએ ! હવે તારા માટે કઈ શિક્ષા જરૂરની છે ? પ્રવિણસિંહ બંધીવાનના વેષે કેદી તરીકે ઉભો રહ્યો છે તે તરફ ફરતાં દેવકુમારે પૂછયું.
મહારાજ ! મારે આટલે ગુન્હો માફ કરો ! હવે ફરીથી કઈ પણ દિવસ આવું ગોઝારું કૃત્ય નહી કરૂં! પ્રવિણસિંહ બે. વિરભદ્રસિંહ--
જે નાગને દુધ પાઈને ઉછેરીએ બહુ પ્રેમથી, પણ ડંખવાને સ્વભાવ કેઈ દિવસ જાતો નથી.
