________________
પ્રકરણ ૪ થું
બા સાહેબ! અમને દરેકને ફક્ત એકેક હજાર રૂપીઆ અને ચાર વચ્ચે એક ગામ આપવા કબુલ કરે તે તમારું કામ પાર પાડીએ. નરાધમે કહ્યું.
તમારી કીધેલી વાત કબુલ છે, કરો ફત્તેહ અને ઉતારો બેડે પાર દાસીએ જણાવ્યું.
બા સાહેબ અમને કામની હકીકત સમજાવો એટલે અમે અમારું કામ શરૂ કરીએ. નરાધમે બોલ્યા.
મહારાજાશ્રીને પાંચ પુત્ર છે તેમાં ચાર પુત્રો મહુમ (પહેલી) રાણુના છે અને પાંચ પુત્ર ભદ્રકસિંહ દેવળદેવી રાણીને છે, અને..............
....બેન બા ! અમે આમ લાંબી વાતોમાં ભૂલી જઈએ. એક તે અમે અભણ અને વળી ગામડીયા ગમાર કહેવાઈએ. માટે અમને ટુંકમાં સમજાવો ! નરાધમ અધવચ બોલ્યા.
......મોટો પુત્ર વસંતસિંહ લડાઈમાં મરણ પામ્યો છે તેથી કેશવસિંહ તથા દેવકુમાર બને વારસદાર રહ્યા. તો તે બન્ને જણને આપણું રસ્તામાંથી દૂર કરવાના છે. અને આ બંનેનું એકી વખતે જ મૃત્યુ થવું જોઈએ તેમાં જરા પણ પાછી પાની થાય નહિ. માટે મારું કહેવું બરાબર સાંભળો ! હું તમને યુક્તિ બતાવું તે પ્રમાણે યુક્તિથી કામ કરે. “જે દિવસે દેવકુમાર રણક્ષેત્રમાંથી પાછા ફરે તેજ રાતે કેશવસિંહનું ખુન કરી તે લેહીવાળી શમશેર દેવકુમારના માનમાં મૂકી દેવી અને કેશવસિંહના ખુનનો આક્ષેપ તેના ઉપર મૂકવો. અને તેમ કરતાં કદાચ પકડાયા તે રાણી સાહેબનું નામ જીવ જાય તે પણ આપવું નહીં. અને કહેવું કે અમે તે દેવકુમારના હુકમથી આવ્યા છીએ. આ પ્રમાણે દાસી મંજરીએ સમજાવ્યા.
