________________
૪૮
દેવકુમાર સચિત્ર ધામીક નવલકથા હંમેશના માટે આ પાપી બંધ કરવો નહીં પડે. માટે જે તમારાથી બની શકે તેમ હોય તોજ હા કહેશે. નહિ તે જોવા આવ્યા તેવા પાછા સીધા ! દાસી મંજરીએ ચોખા શબ્દોમાં જણાવી દીધું.
બેન, બા! તમે કઈ વાતે ગભરાશો નહીં, જે કામ હોય તે ખુશીથી કહો ! અમે અમારા પ્રાણના ભોગે મહારાણી માતાની સેવા બજાવીશું. આ ચારે પાપીઓએ કહ્યું.
જુઓ ભાઈઓ! તમે જાણે છે કે રાજકાજમાં હરહંમેશ ખટપટે ચાલે છે, અને રાજગાદી માટે એકબીજાને મારવા ઈ તેજાર હોય છે. તેમાં પણ ઓરમાન માતાને સોક્યની અદેખાઈની હદ જ હેતી નથી! બોલે હવે સમજ્યા કે નહિ! દાસી મંજરીએ પૂછયું
ના, મંજરીબાઈ તમારી આવી મોઘમ વાત અમારા સમાજવામાં આવી નહીં કારણ કે અમે તે કાળીભાઈ રહ્યા. અમને તે સાદુ, સીધુ અને ચોકખું ચટ સમજાવો તેજ સમજણ પડે, બાકી તે વાતમાં શું માલ છે? પેલા ચાર માણસે બોલ્યા. | વાહ વાહ ! બહાદુરો તમને ધન્ય છે! તમારી વીરતાના વખાણ ભવિષ્યમાં આવાજ કરાવશે. મરદ જેવા મરદ થઈને આટલું પણ સમજતા નથી! લ્યો, ત્યારે સમજાવું. “મહારાણીશ્રી તમારી પાસે એક માણસની ઘાત કરાવવા માગે છે. પાપી મંજરીએ જણાવી દીધું.
આ સાંભળી પેલા ચારે માણસે એકદમ ચમકી ગયાં અને બેલી ઉઠયા કે–“એય બાપરે! આતો મનુષ્યહત્યા, કામ તો મહાભારત જેવું છે. અને તે વળી દરબારમાં જ ” તે બક્ષીસની આશા મેટી રાખવી જ જોઈએ!
રાણી સાહેબના ખજાનામાં ક્યાં તો છે? તમે કહેશે એટલી બક્ષીસ આપશે! એક જણ બેલ્યો.
તમારે કેટલી બક્ષીસ જોઈએ છીએ? મંજરીએ પૂછ્યું.
