________________
અધ્યયન ૧ લુ-ઉદેશેા ૪ થી
( ૧૧ )
ભેાજન ન કરે, એજ જ્ઞાનીના સાર જે આશ્રવ ન સેવે, જીવની દયા તે સમતા સર્વત્ર સત્ર પરિણામ રાખે, એટલુંજ જાણવું જોઇએ ખીજું ઘણું પલાલ ભાગ્ સરખું જાણવા થકી શું ફળ છે ? જેમ મુજને મરણ તે દુ:ખ તેમ બીજા જીવને પણ મરણ તે દુ:ખ એમ જાણે, એટલે મૂળ ગુણ કહ્યા. || ૧૦ ||
એ મૂળ ગુણ કથા હવે ઉત્તર ગુષ્ણ કહેછે, દવિદ્ધસતાચારીને વિષવિવિદ્ન નાના પ્રકારે વણ્યા, તથા જેમાં આહાદિકની લેલ્યતા નથી; એવા સાધુ તે આ દાન, જ્ઞાન, દર્શન, અને ચારિત્ર એ રત્ન ત્રયને સમ્યક્ પ્રકારે રાખે, એટલે જે પ્રકારે એ રત્ન ત્રયની વૃદ્ધિ થાય તેમ કરે તેજ કહેછે. ચાલવું, એટલે ચારિત્રવંત પુરૂષને કાઈ પ્રત્યેાજન કાર્ય ઉપના કાં ચાલવું પડે તેા ધૂસર પ્રમાણ દ્રષ્ટિ જોતા શકે! ચાલે; તથા -પ્રતિલેષિત, પ્રમાદ્વૈત એહવા આસન ઉપર બેસે, તથા સુપ્રતિલેષિત, સુપ્રમાતિ એહવા ઉપાશ્રય અથવા સંચારાને વિષે રહે, અથવા શયન કરે. તથા ભાત પાણીને વિષે સંસ્થક પ્રકારે ઉપયાગ કરે એટલે નિદ્રાષ આહારની ગવેષણા કરે. ॥ ૧૧ ॥
વળી પણ ઉત્તરગુણ આશ્રયીજ કહે છે. એ પૂર્વ કહ્યાજે ત્રણ સ્થાનક એટલે, એક ચર્યા, ખીજું આસન સજ્જા, અને ત્રીજું ભાતપાણી, એ ત્રણે સ્થાનક રૂડી પેરે જાણવા. એટલે ચાલવામાં ઈયાસુમિત એ એક સ્થાનક, અને આસન સેજ્જા એટલે આદાન ભાંડ માત્ર નિક્ષેપણા સુમતિ કહી એ બીજું સ્થાનક, તથા ભતપાણ એટલે એસણા સુમતિ કહી; અને ભાતપાણીની યાચના કરતા ભાષા નિવદ્ય ખેાલે, એટલે ભાષાસુતિ પણ આવી ત્થા આહાર લીધાથી ચાર પ્રાણને સદ્ભાવ થાય, તેને રૂડી પેરે પરવતાં પારિષ્ટીપનિ કાસમતિ પણ કહી એ ત્રીજું સ્થાનક જાણવું, એ ત્રણે સ્થાનકતુ વિષે
