________________
અધ્યયન ૨ જુ-ઉદેશે ૨ જે
(૪૭) -~-~~-~~~-~~-~~ ~- ~ ~- ~~~-~~- ~એવું જાણીને સાધુતે વિકટેણું એટલે પ્રગટ માયાહિત નિમાય કેમ કરી મેક્ષ તથા સંયમને વિષે પ્રવર્ત, એટલે શુભ ધ્યાને કરી યુક્ત હોય, (શીતઊષ્ણ) એટલે અનુકુલ અને પ્રતિકુલ ઉપસર્ગ તે વચન, કાયાયે અને મન એ ત્રિકરણ શુદ્ધ કરી (અહિયાસએ) એટલે પરસહ આવે શકે દીનપણું આણે નહીં, જે ૨૨ છે
વળી ઊપદેશાંતર કહે છે, કુજએ કે કુત્સિત એટલે માઠે એ જેને જય તેને કુજય કહિયે, એ જુગાર કહેવાય છે; કેમકે એમાં ઘણે જય થાય તો પણ નિંદા કરવા યોગ્ય છે માટે કુંજ
છે, તે કેવો ? તો કે, લબ્ધ લક્ષપણે ખેલત (અપર) એટલે અન્ય કેઈથી જીત્યો જાય નહી એ જુગારી જેમ (અક્ષ) એટલે પાસા તેણે કરી કુશલ નિપુણ એવી રીતે ખેલતો છતો તે ચાતર દાવ ગ્રહણ કરીને ખેલતાં જીતે તેતે ચોતરે દાવજ ગ્રહણ કરે, પણ એકનો દાવ ગ્રહણ કરે નહી, તેમજ ત્રણનો દાવ ગ્રહણ ન કરે અને બંને દાવ પણ ગ્રહણ ન કરે. . ૨૩
હવે એ દૃષ્ટાંત સાધુ સાથે મેળવે છે. જેમ જુગારને વિષે જય -પામવાને અભિલાષી એક ચોકાનો દાવજ ગ્રહણ કરી બીજા દાવનો ત્યાગ કરે. એ રીતે એ મનુષ્ય લોક માંહે છક્કાયને રક્ષપાળ ચારિત્રિયે અહિંસા છે પ્રધાન જેમાં, એ ધર્મ જે શ્રી વીતરાગે કહ્યા; એ અન્યધર્મ જગત માંહે કેઈ નથી તે ધર્મને અહો શિષ્ય! તું નિસંદેહ થઈને એકાંત હિતકારી જાણીને આ દર એ સોત્તમ માર્ગ છે. તે તૂ ગ્રહણ કર કોની પરે કે, તે જુગારીએ ગ્રહણ કરેલા ચિકોના દાવની પેરે. શેષ એકાદિકનો દાવ છોડી દીધે, તેમ પંડિત જે છે, તે શેષ અને જે ગહસ્થ, લગી, દ્રવ્યલગી એવા ધર્મ છાંડીને એક સર્વોપદિષ્ટ ધમેને ગ્રહુન કરે. ૨૪ છે
વળી અન્ય ઉપદેશ કહે છે, મનુશ્યને જીવનાં અતિ દુર્લ.
કરે ત્યારે અહી
ગત હિતકારી
છે કે
