________________
અધ્યયને ૧૪ મું
( ૧૮૫ )
જેમ (તા) એટલે માર્ગને જાણ પુરૂષ ચક્ષુ સહિત છતાં પણ અત્યંત અંધકારમય રાત્રીને વિશે માર્ગને ન જાણે, કેમકે અંધકારમાં કષ્ટ પડે નહીં, માટે અણ દેખતો છતો માર્ગ ન જાણે, પરંતુ તેજ પુરૂષ સુદય થયાથી અંધકાર વિનાશ પામે, તે વારે સર્વ જગતમાં વિશેષ પ્રકાશે થયે છતા, વળી સમ્યક પ્રકારે તે માર્ગને જાણે છે ૧૨ /
એ રીતે નવ દિક્ષિત શિષ્ય પ્રથમતો ધર્મને અણફરસવાને લીધે અપંડિત અગીતાર્થ અબુઝ થકે ધર્મને ન જાણે, સુદ્ર સિદ્ધાંતના જે અર્થ તે થકી રહિત હોય, પછી તેહિજ શિષ્ય ગુરૂ કુળ વાસે વસ્તુ કે, જિન વચન થકી સમસ્ત સુત્રા વિચારને સમજીને પંડિત થાય જેમ સુર્યોદય થકી નિળિ નેત્ર વાળો પુરૂષ સર્વ માગને જાણે તે સુશિષ્ય પણ રૂદયરૂપને કરી આગમરૂપ સૂર્ય પ્રકાશિત થયાથી નિર્મળ ધર્મરૂપ માર્ગને જાણે કે ૧૩
તે શિષ્ય જાણ થય શકે શું દેખે તે કહે છે. ઊંચે, નીચે, અને તિર્થો, એ તાવતા સર્વ લેકમાંહે વસ, અને સ્થાવર, જે જીવો છે, તેને વિષે તે સર્વકાળ યત્ન કરતા . સંયમ પાળે, રૂડી ક્રિયા કરે, તેને વિષે મને કરી પ્રપ ન કરે(આવિકંપ) એટલે શુદ્ધ સયમને વિષે અડાલ નિશ્ચલ એકાગ્ર ભાવ સહિત એવો રહે. ૧૪ છે - તે સાધુ કાળ પ્રસ્તાવે એટલે અવસર લઈને, જે આચાર્ય પ્રજા એટલે જીવને વિષે સમપરિણામે વર્તતા હોય તેવા આચાર્યની પાસે સૂત્ર અને અર્થ છે અને તે આચાર્યને પણ મુક્તિ ગમનાગ્ય જે પુરૂષ એવા પુરૂષના શુદ્ધ વ્રત આચાર્યને ભાપતો થક, વંદનીક પનીક હેય, પચાચારને પાળનાર હોય, તેવા આચાર્ય ગુરૂના વચન શ્રવણ કરતો થકે, જુદા જુદા
