________________
અધ્યયન ૧૪ મુ.
( ૧૮૭ )
કહે, એ તાવતા તે ગીતાર્થ સત્ય ધર્મ પ્રકાશતા થકા, પિતાના જીવને, અને પરના જીવને, તારનાર થાય, પૂછનારને સમાધિના કરનાર થાય છે ૧૮ છે
તે પ્રશ્ન કહેતાં થી કદાપી અન્યથા પણ કેવાય, તે માટે તેનુ નિષેધ કહે છે. તે ધર્મનું પ્રરૂપક પુરૂષ પૂછતા સૂત્રના અર્થને ઢાંકે નહીં, એટલે અન્યથા ન વખાણ, તથા પારકા ગુણ લુસે નહીં, એટલે પિતાને અભિમાને કરી અને વિટંબના કરે નહીં, તથા માન ન સેવે, એટલે અહંકાર ન કરે, પોતાની મહેટા પ્રકાશે નહીં, તથા હું બહુ શ્રત છું, એમ પણ ન કહે તથા પોતાને પ્રજ્ઞાવત જાણીને, પરને (પરિહાસ્ય) એટલે ઉપહાસ્ય ન કરે, એટલે કેઇને અજ્ઞાની જાણીને તેને હાસ્ય નાં વચન બોલે નહીં, તથા કેઇને આશીર્વાદના વચન ન બોલે, એટલે તમે બહુ ધનવાન, બહુ પુત્રવાન દીર્ઘાયુષ્યમાન છે, ઇત્યાદિક વચન ને કહે છે ૧૯ છે
તથા ભૂત એટલે પ્રાણી તેની હિંસાની શંકાયે સાવધ વચન જાણીને આશીર્વાદ ન આપે, પાપને નિંદતો થક, તથા (મત્રપદ) એટલે વિદ્યામિત્રે કરીને, ગોત્ર એટલે સંયમ તેને નિ:સાર ન કરે, વળી ધર્મને પરૂપક સાધુ તે ધર્મને પ્રકાશ કરતો
કે, સાંભળનાર પુરૂની પાસેથી વસ્ત્રાદિકના લાભની ઇચ્છા કરે નહીં, નિરીહ છ ધર્મ પ્રકાશે, તથા અસાધુનો હિંસારૂપ વસ્તુદાન તપણાદિક એવો જે ધર્મ તેને સેવે નહીં, એટલે એવો સાવધ ધર્મ ન બોલે છે ૨૦
તથા જે થકી પિતાને અને પર હાસ્ય ઉપજે, તે ન કહે. તથા પાપ ધર્મ એટલે સાવધ ધર્મ ન બોલે, તથા રાગ, છેષ, હિત કંચન એ છત સાધુ સત્ય વચન બોલે, અને જે પુરૂપ એટલે કઠણ નિડર વચન હોય, તેને જ્ઞ પરિડા
