________________
અધ્યયન ૨
–ઉદેશ ૩ જે.
(૫૧)
એટલે જન્મ, જરા, મરણ અને શેકાદિક છાંડીને મેક્ષે પહેચે, અથવા એ રીતે જે પંડીત વિવેક સરવજ્ઞ છે તે કહે છે. તે છે - હવે જે વિરતિ રૂડા અનુષ્ઠાન કરનાર છે, તે તેહિજ ભવે મોક્ષ જાય, તે આશ્રી કહે છે. જે મહાસવંત પુરૂષ જે કામાથી પુરૂષે વિનંતી કરાય તે કારણ માટે વિન્નવણા શબ્દ સ્ત્રી કહિએ તેને ન સેવે, તથા રૂડે આચારે કરી સંતી શબ્દ સંસાર થકી મુકાણા સરખા કહ્યા તે કારણે ઉચું એવું જે મેક્ષ તેને જોયું વળી જેણે કામ લેગ જે છે તેને રોગની પરે દીઠારા
વળી ઉપદેશ આશ્રી કહે છે, જેમ વણિકે અગ્ર એટલે પ્રધાન એવાં રત્ર વસે ભરણાદિક દેશાંતર થકી, આધ્યા તેને આ મનુષ્ય લોક માહે રાજા અથવા મોટા વ્યવહારવંત પુરૂષ જે હોય તેજ ધારણ કરે છે એટલે પહેરે છે એ પ્રકારે પ્રધાન રતતુલ્ય એવા જે પાંચ મહાવ્રત, અને છઠ્ઠા રાત્રી ભેજન વિરમણ સહિત છે વ્રતને આચાર્ય આયા તેને સાધુજ ધારશું કરે અને સારી રીતે પાળે છે ?
જે આ જગતને વિષે સુખશિલીયા ત્રણ ગારવ કરી (અદયુપપદ્મ) એટલે સહિત તથા કામભેગને વિષે મૂછિત તે કૃપણ
એટલે દીન, કાયર સરખા ધીઠા એટલે અપેદાશે અમારે નિર્મલ સંયમ શી રીતે મલિન થશે? એવી રીતે દૂછપ કરનાર જે હોય તે શ્રી વિતરાગને કહ્યું એ જે સમાધિનો માર્ગ તેને ન જાણે. ૪
વળી ઉપદેશાંતર કહે છે, જેમ વ્યાધ એટલે આહડી તે મૃગાદિક પશુને ત્રાસ દેતો છો તે મૃગાદિક અબલે બલ રહિત થાય, કયાએ જઈ શકે નહીં. અથવા ગાડાને વાહક એટલે સાઘડીઓ તેણે જેમ વિષમ માર્ગને વિષે બળદને પરાણે પ્રેરશું કરી ખેડ છતે બળ રહિત થાય; પછી તે બળદને મર
