________________
( ૧૭ )
સૂયગડાંગ સત્ર
પાંતર.-- ભાગ ૧ લે.
મુક્તિને ન પામે, પરમાર્થ થકી તે અસાધુ થકે પણ આ જગતને વિષે પિતામાં સાધુપણું કરી માને, તથા બીજાઓને કહીને પિતામાં સાધુપણે મનાવે, તે માયાવી સાધુ આ સંસારને વિષે અનંત ઘાત પામે, એટલે અનંત કાળ પર્વત સંસારમાં પરિભ્રમણ કરે છે ૪
જે કેબી થાય તે જગતાર્થ ભાવી હોય, જગતાર્થ ભાવી એટલે, જેમાં જે દોષ હોય, તેને તેવો કહે, અર્થત કાણાને કાણે કહે, ખેડાને ખોડે કહે, ટંટાને ટટે કહે, પાંગળાને પાંગળ કહે, કઢીને કેડી કહે, એ પ્રગટ નિકુર ભાષણ કરનાર હેય, જે ઉપસમાવે એવો જે કલહ તેને વળી ઉદીરે એ પુરૂષને જે ફળ થાય તે કહે છે તે પુરુષ જેમ કે આંધળો પુરૂષ લાકડી ગ્રહણ કરીને માને વિષે જાતે શકે અનેક કંટક ચતુષ્પદાદિકે કરી પીડાય તેમ, કેવિંદ એવો જે કલહકારી પાપ કર્મચારી જીવ તે પણ ચતુર્ગતિક સંસારમાં દુ:ખ પામે છે ૫ |
જે કઇ વિગ્રહ એટલે કલહેકારી હોય, તે યદ્યપિ ક્રિયા તો કેટલીક કરે, તથાપિ તે ક્રિયા વિગ્રહ એટલે યુદ્ધ પ્રિય થાય તથા અન્યાયને બેલનાર હોય, તે પુરૂષ કલહ રહિત એવા રામ્ય છિી તેને સરખે સમભાવી ન હોય, તે માટે સાધુ કલહકારી ન હોય પરંતુ સાધુ કે હેાય તે કહે છે ઉપરાતકારી, એટલે આચાર્યની આજ્ઞાપાલક, તથા લાવંત, મનવાળો હોય એટલે અનાચાર કરતો કે આચાર્યાદિક થકી લજા પામે, તથા એકાંતકથી એટલે જીવાદિક પદાર્થને જ્ઞાત હાય, એકાંત શ્રદ્ધાવંત હોય, તથા માયારહિત હોય, એવા પુરૂષને સાધુ કહિએ. ૧ ૬
અને આચાર્યાદિ, ઘણે શીખ હતો પણ થાય
