________________
( ૧૩૪ )
સૂયગડાંગ સૂત્ર ભાષાંતર–ભાગ ૧ લે.
જ્ઞાનાદિક ભાવના કરી, ઉપસંહરે, એટલે મરણ કાળ સુધી સંલેષણા કરી પાપ કર્મને નિઝરે. ૧૬
કાચબાની પેરે હાથ પગ અંગોપાંગાદિકને ગોપવી રાખે. તથા મનના અકુશલ વ્યાપાર તથા શ્રેત્રાદિક સર્વ ઇદ્રીઓના વિષય થકી નિવ, તથા મનને પાપમય પરિણામ એટલે માડે અભિપ્રાય જ્યારે કાંઈ પ્રયોજન પડે, ત્યારે તેજ જે પાપરૂપ ભાષાને દેપ તેને પણ સંવરે ! ૧૭ |
તથા કેઈ પુજા સત્કાર કરે, તે વારે માન ટાળવું, તે આ શ્રી કહે છે, અલ્પમાન, અપમાયા, અને ચકાર થકી અનુક્રમે કેધ તથા લોભ, પણ લેવો તેને જાણુને પંડિત વિવેકી જન હોય તે અહીં પાઠાંતરે (ગામત) અત્યંત માન, અત્યંત માયા, તેમજ અત્યંત ક્રોધ, અને લેભ, એને સર્વથા પ્રકારે ત્યાગ કરે, એમ પણ કહ્યું છે. બીજું પાઠાંતર એ રીતે એ ગુરૂની પાસેથી સમ્યક પ્રકારે સાંભળ્યું છે કે ! એ ફેધાદિકના જયથી વીર પુરૂષનું વીર્ય પરાક્રમ જાણવું, પણ જે સંગ્રામમાં શત્રુને હણે તે પરમા વીર શુભટ ન કહેવાય, એ તીજું પાઠાંતર મોક્ષને આ આત્મતિ એ સાધુ તે ચારીત્રને રૂડી રીતે ગ્રહણ કરીને પછી
ધાદિકને જીતવાને ઉદ્યમ કરે. એ પ્રકારે વીરું પુરૂષનું વીર્ય જાણ તથા, સાતાગારવને વિષે નિભત એટલે અનુઘુક્ત અને સ્થત સાતગાર કરી રહિત, તથા ઉપશાત એટલે કવાયના જીતવા થકી ક્ષમાવાન તથા માયા રહિત છ રાંયમાનુષ્ઠાન આચરે, એ શુદ્ધ માર્ગને ભાવ જાણ, ૧૮ )
પ્રાણીઓના પ્રાણને હણે નહી, તથા દત શેાધનમાત્ર પણ અદત્ત લીએ નહી. માયા સહિત મૃાવાદ ન લે, કેમકે પર પંચના નિમિત્ત જે મૃષા બેલાય છે, તે માયા વિના બેલાતું નથી. કિંતુ માયા સહિતજ બોલાય છે. તે માટે મૃપાની આ
