________________
અધ્યયન ૧૦ મું.
( ૧૪૭ )
-----
ધાન્યાદિક, પરિગ્રહના સંચય ન કરે, ના ૩ ૫
સમસ્ત ઈંદ્રિયના સંવર કરીને નિરાભિલાષી થાય, તે કાને વિષે તાકે પ્રજા એટલે સ્રીને વિષે નિરાભિલાષી થાય, અર્થાત સ્રીને રૃખી પાંચ ઈંદ્રિયાના સંવર્ કરે, તથા સર્વે થકી વિમુક્ત એટલે સ્વજનાદિક દ્રવ્ય સંગ, અને ફ્રોધાદિક ભાવ સંગ એ સર્વ સંગ થકી રહિત થયા, છતા એવા સાધુ સંયમ આચરે, તથા પ્રત્યેક જુદા જુદા પૃથ્વીકાયાદિક જે સત્વ એટલે જીવ છે, તેમને દુ:ખે કરી, (આર્ત્ત, પતિપ્પમાન,) એટલે સંસારરૂપ કડાહમાં કર્મરૂપ ઇંધણે કરી પચતા એવા દેખીને સમાધિવાન સાધુ સર્વ જીવની દયા પાળે, ॥ ૪॥ -
એ પૂર્વેક્ત પૃથિવ્યાદિક જીવના અજ્ઞાની જીવ અનેક સંઘટન પરિતાપ ઉપદ્રવાદિકે કરી, પાપ કર્મ કરતા થકા વળી તે જીવ તેહિજ પૃથીવ્યાદિક જીવેાને વિષે આવીને ઘણા દુ:ખ પામે જે પાપકર્મ પાતે જેવા પ્રકારે કર્યું હાય, તે પાપ કર્યું તેવા પ્રકારે તે જીવ ભાગવે, હવે તે પાપ કહે છે અતિવાય એટલે જીવની ધાત, તે થકી જ્ઞાનાવર્ણાદિક પાપ કર્મને સમાચરે, તથા ખીજા સેવાદિકને પણ જીવ ધાતની પ્રેા કર્ત થકેા પાપ કર્મ બાંધે, એટલે હિંસા કરતા કરાવતા તથા અનુમેદતા કે પાપ કર્મનું બંધ કરે; એમજ સૃષાવાદાદિકને પણ સેવતા સેવરાવતા અનુમેાદન કરતા કે પાપ કર્મનું ઐ ધ કરે, ા પ ા
•
દીન એટલે દયામણી એવી આહાર લેવાની જેની વૃત્તિ છે, તેને આદીન વૃત્તિ કહિયે; એવા છતા પણ પાપકર્મ બંધે, કેમકે આહારની લેાલ્યતા થકી આર્ત્ત રોક ધ્યાને વર્ષે તે થકી કર્મ બાંધે, એવું જાણીને શ્રી તીર્થંકર ગણધરે રાંસાર તાનું કારણ એકાંતે આહારદિને અર્થે પણ અત્યાદિક ન કરે,
