________________
અધ્યયન ૧૧ મું.
( ૧૫૭ )
-~ ~ કાયા કરી, નિશ્ચય થકી કોઈ પણ જીવની સાથે જાવજીવસુધી વિરોધ ન કરે. ૧૨ |
આશ્રવને રાધ કરી સંવરને પાપે, તે મહાપ્રાણ એટલે વિપુલ, બુદ્ધિવંત તથા પરીસહ જીતવાને ધીર સુભટ સમાન એ છતો દીધેલી એષણાને વરે, અર્થાત દાંતારે દીધે, એષણીક નિર્દોષ એ જે આહાર તેને લિએ, એષણ એટલે આ હારની ગષણ, તેને વિષે સમિતિ સહિત નિત્ય સદાકાળ અને ષણાયને વજેતે થકે સંયમ પાલે, મે ૧૩
ભૂત એટલે પ્રાણીને સમારંભ કરી યતિને અર્થે ઉદ્દેશીને કીધે, એવો જે આધાકમક આહાર, ( તાસ) એટલે તે અજ, પાન, વસ્ત્ર, પાત્ર, અને શયાદિક તેને જે ગ્રહણ કરે નેહીં, તે સુસંયત જાણવો. આ ૧૪
શુદ્ધાહાર પણ જે આધાકમેકના એક કણ સહિત હય, તો તે અશુદ્ધ થાય તે માટે તેને પતિકર્મ કહિયે; એ આહારાદિકને ન સેવે એટલે ન ભેગવે, એ ધમાચાર તે સાચા સંયમતને જાણવો, તથા જે કાંઇ નિર્દોષ આહાર હય, ૫રંતુ તેને સદોષ કરી જાણે, તે પણ સશકિત થયે, તે માટે સર્વથા પ્રકારે ભેગવવું ન કલ્પે, એ ૧૫ છે
શ્રદ્ધાવંતના સ્થાન, શ્રદ્ધાવંત, ધર્મવંતના, આશ્રય એવા ગ્રામને વિષે અથવા નગરને વિષે, સાધુ રહ્યા છે, ત્યાંની આશ્રિત કેઇ એક કુપ, ખનન, સબ્યુકારકાદિકને કરાવનાર, એવો પુરૂષ સાધુને પૂછે, જે એમાં ધર્મ છે, કિંવા નથી, એમ પૂછયાં થાં આત્મગુપ્ત તથ; જિય, એ સાધુ, આકરી પ્રાણી હણાતા હોય, તેવા કાર્યને અનુદે નહીં, જે એ તું રૂડું કામ કરે છે, એમ કહે નહીં. ૧૬ છે
હવે એ સ્વરૂપ વિશેષે દીપાવે છે. અહે! મુનીશ્વર આ
