________________
અધ્યયન ૩ જુ-ઉદેશો ૩ જે
(૬)
હવે એ પક્ત દ્રષ્ટાંત, કાયર સાધુ સાથે મેલવિએ છે. એ રીતે કેઇ એક શ્રમણ પ્રવજત અલ્પ સવના ધણી તે પિતાને વિષે અબલપણું એટલે સંયમ રૂપ ભાર વહેવાને જાવ જીવ સુધી પિતાને વિષે અસમર્થપણું જાણીને અનાગત એટલે આગામિક કાળને ભય દેખીને, એટલે આગળ વૃદ્ધાવસ્થાએ તથા ગ્લાનાવસ્થાયે તથા દુભિક્ષને વિષે મને શું ત્રણે શરણ થશે એવી કલ્પના કરીને ઠેરાવ કરે કે મને વ્યાકર્ણ, તિષ્ય વિદ્યકાદિક ત્રણ શરણ થશે માટે તેવા શા ભણે. ૩
કે જાણે મુજને કેવા કારણથકી સંયમને બ્રેસ થશે, સ્ત્રી થકી થશે કિંવા ઉદક, એટલે સચિત્ત પાણીના પરિભેગ થકી થશે, કેમકે કર્મની વિચિત્ર ગતિ છે પ્રકક્ષિત પાપાજત દ્રવ્ય નથી જે તે સમય મને કામ આવે; તે તે વખતે કેઇએ અમને પુછયાથકા વ્યાકર્ણદિક કહીશું એ રીતે ચિંતવન કરી જોતિષાદિકને વિષે યત કરે. તે ૪
હવે ઉપસંહાર કરતા કહે છે. એ જેમ પ કહ્યા એવા કાયર, સુભટ, જેમ બીક પામતાથકા વલયાદિક સ્થાનકના જેનારા થાય, તેમ પ્રમાદિ ચારિત્રિયા મંદ ભાષ્યને લીધે, અલ્પ સત્વના ધણી આજીવિકાના ભયથકી અનેક કુશાસે શીખે તે કેવા છે તો કે, ચિતના અસ્થિરપણાને પિતાથકા, મનમાં વિચાર કરે કે, શું જાણીએ, અમે જાવ છવ સુધી સંયમ પાળી શકીશું; કિંવા નહિ પાળી શકીશું; કેની પેરે તોકે જેમ માને વિષે અનિપુણ એવા પુરૂષે માર્ગ દેખી સંદેહમાં પડે, કે શું જાણીયે એ માર્ગ અમુક સ્થાનકે જશે કિંવા નહીં જાય, પ
હવે માહાપુરૂષની સ્થિતિ કહે છે. જે માહાસત્યવંત મોહેટા પુરૂષ જ્ઞાત લેકમાંહે પ્રસિદ્ધ અને શુરવીર પુરૂષોમાં
