________________
અધ્યયન ૭ મું.
( ૧૨૩ )
ન
:
--------
આત્માને ઉપઘાત કરે છે. જે આત્મા સુખને અથે હરીકાયને છેદે તેને લોક માંહે અનાર્ય ધાર્મિ શ્રી તીર્થંકર ગણધર કહે છે. જે પ્રાણી ધમોપદેશે આત્મસુખને અર્થ બીજાદિક વનસ્પતિકાથને છેદે દાવે, તથા અનુદ, તથા એ ધમોપદેશ કરે, તે પાખંડી અનાર્ય જાણ છે કે
વનસ્પતિ કાયના વિનાશક પ્રાણીઓ ઘણું જન્મ સુધી ગર્ભદિક અવસ્થાને વિષે વર્તતાજ મરણ પામે એટલે કલળ અબુદાદિક અવસ્થા વર્તતા થકાજ મરણ પામે તથા જન
મ્યા પછી બોલતા, અણબોલતા થકા તથા અન્ય મનુષ્ય નહાની એટલીના ધણી, કુમારાવસ્થામાં સ્થિત થકા મરે, તથા યુવાનવય તરુણવય તથા મધ્યમવય થવિરવય એ સર્વ અવસ્થાને વિષે આયુષ્યના ક્ષય વિષે મલીન થયા એટલે સ્વકર્મ જોગવતા દીન દુ:ખી ભુખ, તૃષ્ણાદિક સહન કરતા થકા તે પાપી જીવો શરીર ત્યાગ કરે એટલે જેવું પાપ સમાચારે તેવું ભગવે છે ૧૦ છે
અહે! જી તમે બુજે જે મનુષ્યપણું પામવું દુર્લભ છે, એમ જાણે (દુલ્લાહે ખલુ માણસેભવે) ઇત્યાદિક વચને બુજે એટલે પ્રતિબંધ પામે તથા નરક વિહેંચાદિક ગતિને વિષે અનેક દુ:ખ છે તેને ભય દેખીને બાલિસ એટલે અજ્ઞાનપણાને લીધે વિવેક પામ દુર્લભ છે, એવી રીતે જાણે તથા એ લોક એકાંત દુ:ખી છે, જવરિત એટલે જેમ જવરાફાંત છવ દુ:ખી હોય તેમ એ સર્વ લેક પિતા પોતાના કર્મ રૂપ તાપે કરી કરી વ્યાકુલ છતા સંસારમાં વિપસ એટલે ફરી કરી નાશ પામે છે. જે ૧૧ ૧
અહીં ધર્મ સ્થાપના અધિકારે કેઇ એક મુખે સુશીલ દશેની એમ કહે છે કે, (આહારેણ સંપચક) એટલે લવણ તેને વ
