________________
-
અધ્યયન ૫ મું -ઉદેશે ૨ જે.
(૧૫)
સરખી તક એવી મિ, તેને અતિક્રમતા એટલે બળતી પૃથ્વી પર ચાલતા તે નારકી હકળતા થકા કરણ એટલે દયામણા શબ્દ કરે અર્થાત હે માતા હે તાત ઇત્યાદિક વિલાપ કરે ! તથા આરે કરિયા એટલે કે થકા તક એવા ધૂસરે જોતર્યા થકા જેમ ગળિયા બળદ ચાલતાં આરડે તેમ તે નારકી આરડ્યા કરે. યાદ
અજ્ઞાની નિવવેકી બળ રહિત એવા નારકીને તેને હન લેહના જેવી પૃથ્વી બળાત્કારે અતિ ક્રમાવે એટલે ચલાવે તે વારે તે બાપડા વિસ શદ કરે તે ભૂમિ કેવી છે તે કે, પ્રજવલિત એટલે જ્યાં ઉસ્ત લેહ સમાન રૂધિર અને પરૂને કર્દમ છે એવી છે. તથા જે વિષમ સ્થાનકે કુંભીપાક શામલી વૃક્ષ પ્રમુખ વિષમ સ્થાનક છે, ત્યાં ચાલતા કર્મકારની પરે અથવા ગળિયા બળદની પેરે દંડાદિકે તાડના કરીને આગળ કરી ચલાવે પણ તે નારકી પિતાની ઇચ્છા આગળ જવાને અથવા પોતાને ગમે તે સ્થાનકે રહી જવા પણું પામે નહીં, ૫ ૫ |
તે નારકીને અત્યંત વેદનાક્રાંત એવું નરક અથવા તે માર્ગ તેને વિષે ચલાવતા થકા સાહસું સિલા કરી હણીને નીચો પાડી નાંખે, પરંતુ તે આગળ જઇ શકે નહીં. તથા સંતાપની ના કુંભી ત્યાં શાશ્વતી છે તે માટે ગયો હતો જ્યાં માઠા કર્મને કરનાર બાપડા ધણું સંતાપ સહન કરે. તે ૬
વળી નરકના દુ:ખ કહે છે તે બાળ નારીને પરમાધામિક લકે કંદનામા ભાજન વિશેષ તેને વિષે પ્રક્ષેપીને પચાવે તે વારે તે નરકી દાઝતા થકા બળતા ચણાની પિરે ઊંચા ઉછળે ત્યાં આકાશમાં વળી તેને દેણ કાકાદિક પક્ષીઓ રોડતા થા ખાતા થકા જ્યાં થકી બીજા સ્થાનકની દિશા તરફ ના, ત્યાં વળી અન્ય હિ વ્યાપ્રાદિક તેને ખાઓ | ૭
