________________
અધ્યયન ૪ થું-ઉદેશ ૧ લે.
( ૪૧ )
-~
~-~~~-~~-
~
~~
વારંવાર જે રીતે કામવિકાર પોષાય તે રીતે વસ્ત્ર પહેરે નીચલું શરીર જે અંધાદિક તે દેખાડે બંને બહુ ઊંચી ઉપાડીને કાંખ દેખાડતી છતી સાધુને સન્મુખ જાય અથવા સાધુને સન્મખ નજર રાખે, જે ૩
વળી કોઇ એક સ્ત્રી એકદા પ્રસ્તાવે સાધુને લેવા ગ્ય એવા સયનાશન એટલે પાટ પાટલાદિકે કરી નિબૈજન વેળાચે સ્નેહના વચને કરી નિમંત્રણ કરે તે વારે (વિરૂવરૂવાણિ) વિરૂપ એવા એ પવીત નાના પ્રકારના જે પાટ પાટલાદિક તે મુજને બંધનના કરનારા છે એ રીતે તે સાધુ જાણીને ત્યાં બેસે નહીં, તે જ છે
વળી તે સ્ત્રીની દ્રષ્ટી સાધુ પિતાની દ્રષ્ટી મેળવે નહીં, તથા મેથુનાદિક અકાર્ય કરવું કરે નહીં, અને તે સ્ત્રીનું કહેલું જે વિષયની પ્રાર્થના રૂપ વચન તેને અનુમોદે નહીં, વળી તે સ્ત્રીની સાથે ગ્રામાદિકને વિષે વિચરે નહીં, એ રીતે રહેતા થકી પિતાના આત્માનું રક્ષણ રૂડી રીતે થાય છે ૫ ૫
સ્ત્રી સ્વભાવે અકાર્ય કરવાને સાવધાન હોય છે, તે માટે સાધુને આમંત્રીને કહે કે હું અમુક વખતે આવીશ. એમ સંકેત કહીને વિશ્વાસ ઉપજાવે પોતે પોતાના આત્માને મૈથુન સેવવાને અર્થે એકદા પ્રસ્તાવે સાધુને નિમંત્રણ કરે, અથવા સાધુને નિવારવા ભણી તે સ્ત્રી એમ કહે કે, માહરા ભર્તારના આદેશથી હું તમારા પાસે આવી છું. એવી રીતે પિતાને વશ કરવાના વચન કહે એ પૂર્વોક્ત વચને કરી અહીંચ પદપૂરણાર્થ છે એમ તે સાધુ જ્ઞ પરિજ્ઞા કરી સ્ત્રીનું સ્વરૂપ જેવું છે તેવું જાણે શું જાણે? છે કે, વિષય સંબંધિયા નાના પ્રકારના હાવ ભાવાદિકરૂપ જે સ્ત્રીના શબ્દ તેને સાધુ બંધપાસના કારણ જાણે છે
વળી મનને બંધણ કરે એવા અનેક પ્રપંચ કરતી જે થકી
