________________
અધ્યયન ૨ જુ-ઉદેશ ૧ લે
( ૭ )
વળી ઉપદેશાંતર કહે છે. જે ભાવનાએ પરીસહ અને ઉપસર્ગ સહન કરવા તે કહે છે. નથી નીશે તે પ્રત્યે એ સિત, ઉસ્મ, ક્ષુધાતૃષાદિક પરિસહ તેણે કરી નથી પીડાતા શું ? લોકને વિષે ઘણુ તિર્યંચ તથા મનુષ્યાદિકપ્રાણીઓ જે છે, તે શીત તાપાદિક કષ્ટ કરી પીડાય છે, પરંતુ તેને સમ્યક વિવેકને અભાવે નિર્જરા કાંઇ પણ થતી નથી. તે માટે એ પ્રકારે જ્ઞાન, દર્શન, અને ચારિત્રે કરી સહિત છતા જે શીત તાપાદિક પર્વ કહ્યા તેને આલોચે તથા સ્નેહરહિત અથવા ક્રોધાદિકે રહિત છતાં તે પરિસહે પીડ થકો તેની વેદના સમ્યક પ્રકારે અહિયાસે, . ૧૩
વળી તેહિજ કહે છે, દૂર કરી લેપસહિત ભીંતને એટલે શું કહ્યું કે, જેમ ગાબર થકી લીંપેલી ભીંત તે અનુક્રમે તેને લેપ ગયે થકે દુર્બળ થાય. એ દ્રષ્ટાંત કરી અનસનાદિક તપે કરીને દેહને કૃશ કરે તથા વળી એક અહિંસાજ આદરે, એ અહિંસાદિ લક્ષણ જે ધર્મ છે, તે જીવને અનુકૂળ એટલે હિતકારી સર્વશે કહ્યું છે. જે ૧૪
હવે કહે છે કે, જેમ પક્ષિણી તે રજે કરી ખરડી છતી અંગ ધુણાવીને તે બધી રજ ખંખેરીને દૂર કરે. એ રીતે મેક્ષ જવાને યોગ્ય ભવ્ય જીવ તે ઉપધાનત છતો ઉપધાન એટલે તપવિશેષ તેને કરનાર એ તપસ્વી માહણ મહણે એછે જેને ઉપદેશ છે, તેને પ્રાકૃત શૈલી માટે માહણ કહીએ; એટલે તપસ્વી બ્રહ્મચર્ય પાળનાર તે કર્મ ખપાવીને પિતાથકી વેગળા કરે છે ૧૫
હવે અનુકુળ ઉપસર્ગ કહે છે. સાધુ તે સંયમને વિષે પ્રત્ર
તથા એષણાને પાળનાર તથા શ્રમણ અને તપસ્વી સ્થાન સ્થિત ઉત્તરોત્તર સંયમને સ્થાનકે પ્રવત્યા તે તપસ્વી એવા
