________________
અધ્યયન -૨ જી –ઉદેશ ૧ લો
જે આ ભવને વિષે ધર્મ નહીં કરશે તેને પરભવને વિષે વિશે થકી, બેધ બીજ તે દુર્લભ છે. જેમ અતિક્રમેલી રાત્રી ફરીથી આવે નહીં તેમ વનાદિક સર્વ પદાર્થ ગયા તે પણ ફરી આવે નહીં. ફરી ફરી જીવિત શબ્દ સમે કરી પ્રધાન જે જીવિતવ્યતે સુલભ નથી. ! ૧ / - હવે સર્વ સંસારી જીવને આયુષ્ય અનિત્ય કરી દેખાડે છે. બાળક એટલે કેઈક જીવ બાલ્યાવસ્થામાં થકાજ વિનાશ પામે છે. તથા કેઇ એક બુટ્ટા (બદ્ધ) થઇને વિનાશ પામે છે તથા જુએ કે, કોઈ એક મનુષ્ય જે છે, તે ગર્ભમાં રહ્યા - કાં પણ વિનાશને પામે છે, એમ એ મૃત્યુ જે છે, તે જીવને સર્વ અવસ્થાએ આવી પહોંચે છે. તેના ઉપર દ્રષ્ટાંત કહે છે. જેમ શેન એટલે સીચાણે જે છે, તે વાટે એટલે તીતર પક્ષી તેને છલીને હરણ કરી લીયે, એમ એ મનુષ્યનું આયુષ્ય પણ ક્ષણે ક્ષણે કૂટે છે, એ પૂર્વે કહ્યું એવું જીવનું જીવિતવ્ય જાણવું. મારા
કેઈ એક જીવ બપડે માતા પિતાદિક સ્વજને સંસાર માહે ભમાડો થકે એટલે તેને મે બાંધો કે, ધર્મને વિશે ઉદ્યમ કરે નહી, તે જીવને પરભવને વિષે સદ્ગતિ જે મુક્તિ તે સુલભ નથી, કેમકે મેહરૂપ કલેશ તથા વિષય સુખ થકી દુર્ગતિ થાય, એવું જાણી એ મહાદિક ભયને દેખીને જે આરંભ થકી વિરમ, નિવ્રતે તે સુવ્રત થાય, એટલે શેભનીદ્રતવંત થાય છે ૩ !
હવે જે કોઈ આરંભાદિક થકી નિવૃતે નહી તેને દોષ કહે છે, જે કારણે અવતિ જીવને આગળ જે કહેશે તે ઉત્પન્ન થાય, તે સૂ ઉતપન્ન થાય? તે કે જગતમાંહે પૃથક પૃથક જુદા જુદા જીવનાં સ્થાનક જે નરકાદિક છે, તે સ્થાનમાંહે પ્રાણી છેતાનાં ઉપાજેલાં કમાનાં જે દુ:ખ તેણે કરી પીડાય, તે પ્રાણી
