________________
૧૯
♦
તે વાવનું પ્રાસુક થઈ ગયેલું માટીવાળું જળ તે વાપરવા લાગ્યા. એકદા ત્યાં ઉદ્યાનમાં પધારેલા વીરપ્રભુને લેાકેાક્તિથી સાંભળીને તેમને વંદન કરવાને દર ત્યાંથી અહાર નીકળ્યા. એવામાં પ્રભુને વંદન કરવાને ઉત્સુક એવા શ્રેણિકરાજા પેાતાના સૈન્ય સહિત જતાં નગરની બહાર નીકળ્યા. માગ માં ચાલતાં તે દુર રાજાના અશ્વના પગતળે ચગદાઈ મરણુ પામીને (તે) સૌધમ દેવલાકમાં દદુ રાંક નામે દેવતા થયા. તેના ચાર હજાર સામાનિક દૈવતા હતા. તેથી સપત્તિ વિગેરે બધુ તેના અનુમાનથી સમજી લેવું. ત્યાં પણ અધિજ્ઞાનથી જાણીને અતુલ કાંતિના સમૂહથી બીજાએના તેજને આચ્છા દિત કરનાર એવા તે શ્રીવીરને વટ્ઠન કરવાને આવ્યા. પછી ઈંદ્ર અને રાજા વિગેરે સ્વસ્વ સ્થાને બેઠા એટલે ભગવંતે ચેાજનગામિની વાણીથી ધમ દેશનાના પ્રારંભ કર્યાં. ત્યાં જિનેશ્વરની નજીક રહીને ખીજાઓનેકુન્નીના જેવુ રૂપ બતાવતા એવા તે ધ્રુવ જિનેશ્વરના શરીરને દિવ્ય ચદનરસથી વિલેપન કરવા લાગ્યા, પણ શ્રેણીકરાજા વિગેરે તે એમ સમજ્યા કે “આ કાઈક દુષ્ટાશયવાળા કુછી અહા ! પેાતાના દેહમાં ઉત્પન્ન થયેલ રસીથી ભગવંતના શરીરને વીલેપન કરે છે. માટે શ્રીજિનની આશ,તન કરનાર એ પાપી અહીંથી બહાર જાય ત્યારે તેને અવશ્ય શિક્ષા કરવી.' આ પ્રમાણે રાજાએ તે વખતે વિચાર કરી રાખ્યા. એવામાં જિનેશ્વર, રાજા, અભયકુમાર તથા શૌકરીક (કસાઈ) એમને છીક આવતાં તે દેવ તેમને પૂર્વાનુક્રમથી આ પ્રમાણે વાકય કહેવા લાગ્યું:-સસ્વર મરણુ પામ, ચિર' જીવ, ચિર જીવવા મરણ પામ અને મરણુ પણ ન પામ તથા છત્ર પણ નહિ.' આથી રાજા વધારે રૂદ્ર્ષ્ટમાન થયા. પછી દેશના સમાપ્ત થતાં તે દેવ વીજળીના
