________________
હવે જ્યસિંહ રાજા પણ ત્યાંના રાજાને જીતીને માલવદેશથી તરત પાછો ફર્યો અને શ્રીદેવપત્તન (પ્રભાસપાટણ)માં આવે, ત્યાં શ્રી સોમનાથ મહાદેવના પૂજાદિક મહોત્સવ કરીને દેશના બધા અધિકારીઓને તેણે બોલાવ્યા. તે બધા આવ્યા, પણ તેમાં એક સજજન ન આ બે, એટલે તેઓએ તેને બધે વૃત્તાંત રાજાની આગળ નિવેદન કર્યો. તે વૃત્તાંત સાંભળતાં જ ઉત્પન્ન થયેલ અતિશય કેધથી દુર થયેલ રાજાએ સજજનને બેલાવવા માટે પોતાના માણસો મોકલ્યા એટલે પ્રાસાદની નિષ્પત્તિથી સંતુષ્ટ અને રાજાના બેલાવવાથી ભયભીત થયેલ તે સજજને બધા વ્યવહારિયાઓને બોલાવ્યા, અને કહ્યું કે આ પ્રાસાદ બનાવવાથી ઉત્પન્ન થયેલ પુણ્ય તમે ગૃહણ કરો એટલે પ્રાસાદ સંભાળ અને દ્રવ્ય મને આપ, કે જેથી યથાદેશ પ્રમાણે હું રાજાને દંડ આપું. એટલે તેઓએ પણ વિભાગ કરીને તેટલું દ્રવ્ય તેને આપ્યું. પછી સ્વસ્થ થઈને તે તરત રાજા પાસે ગયે. ત્યાં રૂછમાન થયેલ રાજાએ કહ્યું કે:-“અરે ! કશ્મા (દ્રવ્ય) ક્યાં છે ? તે તરત લાવ નહિ તો હે દુષ્ટ ! તારૂં મસ્તક લઈશ.” પછી તેણે પણ નિર્ભય થઈને રાજાને વિજ્ઞપ્તિ કરી કે – હે રાજન ! ગિરિનાર પર્વત પર ભંડારમાં તે દ્રવ્ય મેં સ્થાપન કરી રાખ્યું છે. માટે આપ ત્યાં પધારે એટલે હું તે દર્શાવું. કારણકે લોકમાં પણ ગિરિનારનું મહાભ્ય ગવાય છે કે – રમ્ય એવા ઉજજયંત ગિરિપર માઘ માસની કૃષ્ણ ચતુર્દશી કરવી; કારણકે તે દિવસે જાગરણ કરીને હરિ નિમળ થયા. વળી ત્યાં પદ્માસનમાં બેઠેલા શ્યામમૂતિ અને દિગંબર એવા શ્રી નેમિનાથ પ્રભુ છે, જેમનું વામન રાજાએ શિવ એવું નામ રાખ્યું. તેમજ જૈનશાસ્ત્રમાં પણ કહ્યું છે કે –
