________________
૧૦૨
થઈને હર્ષ પૂર્વક આ પ્રમાણે તે સ્તુતિ કરવા લાગ્યા – ‘ત્રિભુવનમાં એક શ્રેષ્ઠ કલ્પવૃક્ષ સમાન, જિનમાં ધવંતરિ વૈદ્ય સમાન, જગતના કલ્યાણને એક ભંડાર અને દુરિતરૂપ ગજને કેસરી સમાન એવા હે નાથ ! તમે જયવંત વર્તે. વળી ત્રિભુવનજનને અવિલંધનીય આજ્ઞાવાળા ત્રિભુવનના સ્વામી અને સ્તંભનપુરમાં બિરાજમાન એવા હે પાર્વજિનેશ્વર ! અમારૂં કલ્યાણ કરો' એ પ્રમાણે સ્તુતિ કરતાં સેળમા. કલેકમાં તે મૂત્તિ સર્વાગે પ્રગટ થઈ. એટલા માટે અગ્રલોકમાં તેમણે પચ્ચકખ એવું પદ મૂકેલું છે. “ફણિધરની ફણા પર અત્યંત કુરાયમાન એવા રત્નોથી નભતલને રંજિત કરનાર, ફલિથું કદલને પત્ર, તમાલ તથા નીલેમ્પલ (નીલકમળ) સમાન શ્યામ કમઠાસુરના ઉપસર્ગોના સંસર્ગથી અંગજિત અને સ્તનપરમાં બિરાજમાન તથા પ્રત્યક્ષ પ્રભાવી એવા હે પ્રાર્વજિનેશ ! તમે જ્યવંત વર્તે. એ રીતે બત્રીશ શ્લોક રચીને તેમણે શ્રી પાર્શ્વનાથની સ્તુતિ કરી અને ત્યાં શ્રી સંઘે પણ મહા પૂજાદિક ઉત્સવ કર્યા પછી દેવીના ઉપરોધથી છેવટના બે લોક મુકીને ત્રીશ શ્લોકનું તેમણે પ્રભાવી સ્તવન જરથ્થુ રાખ્યું.) પછી આચાર્ય તત્કાલ રોગમુક્ત થયા અને તે પ્રતિમાને નવા કરાવેલ રૌત્યમાં તેમણે સ્થાપન કરી ત્યાર પછી અનુક્રમે તેમણે સ્થાનાંગ વિગેરે નવ અંગેની વૃત્તિઓ કરી. કારણ કે દેવતા વચન કલ્પાંતે પણ નિષ્ફલ ન થાય. એવામાં દિવ્ય પ્રભાવથી રાજા વિગેરેએ નવા તૈયાર થયેલા પુસ્તક ભંડારમાં સારા વર્ણવાળી પ્રતે જોઈ એટલે ભીમ રાજાએ પાટણમાં ત્રણ લક્ષ દ્રવ્યનો વ્યય કરીને તે સર્વ વૃત્તિઓને સ્વચ્છતા અને પરગચ્છના આચાર્યો
* જ્યતિહુઅણુ નામનું
