________________
૧૦૯
પ્રમાણે રાજાએ ઉદ્ઘાષણા કરાવી. આ ક્ષેાકાને બધા લેાકે ગોખવા લાગ્યા, પણ કોઇ તેને પૂર્ણ કરી શકયું નહિ. કારણ કે છદ્મસ્થાને પરિચિત્તના અભિપ્રાય સમજવા દુલ ભ છે.
એકદા તેજ મુનિ વિહાર કરતાં તે નગરમાં આવ્યા અને ત્યાં તેણે કોઇ ગેાવાળીયાના મુખથી ગવાતા તે શ્લોકા સાંભળ્યેા પછી ક્ષણભર વિચાર કરીને અને ખરાખર જાણીને આ પ્રમાણે તે ઉત્તરાર્ધ ખેલ્યા :—
જેણે કાપથી એમના ઘાત કર્યા, અહા ! તેની હવે શી દશા થશે ?' એવામાં ગાવાળીયાએ તે પૂર્ણ થયેલ Àાક સાંભળીને રાજાને નિવેદન કર્યુ” કેઃ—આ સમસ્યા મે પૂ કરી’ એમ છાતી ઠાકીને તેણે કહ્યું. પણ રાજાના મનમાં કંઈ આશ્ચર્ય ન થયું. છેવટે આગ્રહથી પૂછ્તાં તેણે સત્ય વાત કહી. એટલે તે સાંભળી ત્યાં જઇને રાજાએ તે મુનિને ખમાવ્યા. પછી પાતપાતાના અપરાધની નિંદા અને ગ`ણા કરતા એવા તે સંયત અને રાજાએ ચિરકાલ પર્યંત ત્યાં પ્રેમપૂર્વક ધ ગેાષ્ઠી કરી.
એવા અવસરમાં જાણે તેમના પાપની શુદ્ધિના અર્થે જ કેવળ જ્ઞાનથી જગત્રયને જોનારા એવા કોઈ આચાય ત્યાં પધાર્યા. એટલે મહા આનંદથી પૂરત અને ભક્તિથી સંયુત એવા તે સાધુ અને રાજા અને કેવલી ભગવંતને વંદન કરવા આવ્યા. ત્યાં તેમણે આપેલ ધ દેશના તે મનેએ સમાધિપૂર્વક સાંભળી અને પછી પોતપેાતાનું પાપ તેમની આગળ સમ્યગ્ રીતે નિવેદન કર્યુ. એટલે કેવલી એલ્યા કેઃ—હે રાજેન્દ્ર ! તુ' શત્રુ ંજય તીર્થ પર જા અને ત્યાં જિન ભગવતને નમસ્કાર કરતાં તું જ્ઞાન અને સિદ્ધિ પામીશ. વળી હું મુને ! તમારાં કમ પણ નિબિડ છે, માટે શત્રુજય
