________________
૧૧૭
કેટિ દ્રવ્યને સ્વામી એ તે એક કુબેરના જે ભારતે હતો. એકદા આભૂ સંઘપતિ ઘણું સંઘસહિત શત્રુંજય તીર્થ પર શ્રીયુગાદીશને ભક્તિ પૂર્વક વંદન કરવા ચાલ્યા તે વખતે તેની સાથે દેવલોકને વિમાન જેવા સાતસે દેવાલયે હતા, અને જેમાં સુખે બેસી શકાય તથા રથ જેવી વિશાલ પાલખીઓ પણ બહુ હતી. ચાલીશ હજાર શકટો શોભતા અને પાંચસો દશ અશ્વો સાથે ચાલતા હતા. બાવીશ ઉંટ, એક કડાઈ અને એક એકસો તંબલી, કદાઈ અને રાયા હતા. વળી તેમાં એકસો ત્રેસઠ જાહેર હાટ, સાત પરબ અને બસેં માળી ચાલતા હતા. પાણી લાવવાને માટે સાત મહિષ (પાડા) હતા અને મનુષ્ય તથા ખચ્ચરો વિગેરેની તે સંખ્યાજ હોતી. એ રીતે મેટા આડંબરથી ચાલતાં નદી, કૃપ અને સવર વિગેરે જલાશનું શોષણ કરતો આભૂસંઘપતિ શનૈઃ શનૈ: માર્ગને વ્યતિક્રમ (ઉલંઘન) કરવા લાગે, એમ કરતાં શત્રુંજય તીર્થ દષ્ટિગોચર થયું, ત્યારે આભૂમંત્રીએ વસ્ત્ર તથા અલંકાર વિગેરેથી સંઘની ભક્તિ કરી. પછી શત્રુંજય પર્વત પર આરોહણ કરીને અનાત્ર, પૂજા અને ધ્વજાદિક મહોત્સવથી આભૂ મંત્રીએ પોતાને જન્મ સફલ કર્યો. ત્યાંથી સમસ્ત સંઘસહિત રૈવતાચલપર જઈને અત્યંત ભક્તિપૂર્વક આભૂમંત્રએ રાજીમતીનાપતિશ્રીનેમનાથને વંદન કર્યું. એ પ્રમાણે પ્રથમ યાત્રામાં મહેન્સ કરતાં અનુક્રમે આરકેટિ સુવર્ણ વ્યય કરી તે પોતાના નગરમાં આવ્યો. હવે આભૂમંત્રીએ અતુલ ઉત્સથી (૧૫૧૦) પ્રતિમાઓ તથા સાત સે આચાર્યોનાં પગલાં કરાવ્યાં. વળી ત્રણ કોટી સુવર્ણ ખરચીને તેણે વર્તમાન સર્વ આગામેની એક સુવર્ણાક્ષર ચુક્ત પ્રતિ લખાવી અને વર્તમાન કાલના સમગ્રગ્રંથની
