________________
૧૨૫
"
•
પછી તે રમણીય અલંકાર ધારણ કરીને તેના ઘરે ગઈ અને જાણે સાક્ષાત્ વસુધા પર આવેલ દેવી હેાય તેવી રમણીય તે રમણી ત્યાં પલ`ગ પર બેઠી. તેના ગૃહકૃત્ય યા વિનય સાચવવાની પણ તેણે દરકાર કરી નહિ, પરંતુ ઉલટા તેજ તેની આજ્ઞાને વશવદ (આધીન) થયા અને વાસુદેવ થકી શકા પામતા તે તેને દેવીની જેમ માનવા લાગ્યા. કારણ કે વાસુદેવના અ’તરના આકૂત (આશય—અભિપ્રાય) ને તે સમજી શકયા ન હતા. એકદા કૃષ્ણે તેને કહ્યું કે:— હે ભદ્ર ! તારી સ્ત્રી ઘરનું કામ બધુ કરે છે કે નહિ ! એટલે વિનીત એવા તે મેલ્યા કેઃ – હે દેવ ! તમારી સૌંદય વતી સુત્તાને હું દેવીની જેમ આરા છું.' આથી બધા સભ્ય જનેા હસવા લાગ્યા પછી વાસુદેવે તેને કહ્યુ` કેઃ— તેની પાસે તારે સમસ્ત ગૃહષ્કૃત્યા કરાવવાં તેમાં તારે મારી કે તેની લેશ પણ શકા રાખવી નહિ.' પછી ઘેર આવીને તે અત્યંત તેની તના કરવા લાગ્યા કેઃ— હે દુષ્ટ ! એસી શા માટે રહી છે ? ઉઠ અને પાજની (વાસીદું.) કર. ઘરની ચીજો બધી વ્યવસ્થિત રીતે રાખ અને ઘરનું આંગણું સાફ કર. આમ કામ વિના મારે ઘેર કેલા કાલ સુધી લાડ લડીશ' આ પ્રમાણે તેનાથી આક્રોશ પામેલી તે રૂષ્ટ થઈને પિતાને ઘરે ચાલી ગઈ અને ત્યાં માતાની આગળ પતિકૃત પેાતાનુ દુઃખ ગદ્ગદ્ વાણીથી તેણે નિવેદન કર્યું". એટલે કૃષ્ણે કહ્યું કે હું મૂર્ખ ! મેં તા તારા કહ્યા પ્રમાણે કર્યુ છે.' પછી તે ખાલી કે–તા મારે રાણી થવું છે. માટે મારા પર પ્રસાદ કરેા.' એટલે હિરએ હસીને કહ્યું કેઃ– હવે જો તારા પતિ કહે, તાજ તું રાણી થઈ શકે.’ પછી તે સુતાએ તેમ કર્યું, અને પેાતાના ભર્તારની અનુમતિ મેળવીને શ્રીનેમિનાથ ભગવાન્ પાસે સમહોત્સવ દીક્ષા લીધી તથા દુઃખ સમૂહના છેદ્ર કરીને તે સુખી થઈ.
.
