________________
૧૩૪
પાંચમે ઉપદેશ
કેટલાક આચાર્ય આ કળિયુગમાં શ્રી જિનશાસનરૂપ ઘરમાં દ્વીપક સમાન થયા. આ સબંધમાં મ્લેચ્છપતિને પ્રતિએધ કરનાર શ્રીજિનપ્રભસૂરિનું ઉદ્દાહરણ જાણવા લાયક છે. શ્રી જિનપ્રભસૂરિનું દૃષ્ટાંત
( ૧૩૩૨ )મા વર્ષે પદ્માવતીથી વરને પામેલા અને રાજાઓને માન્ય એવા શ્રી જિનપ્રભસૂરિ હતા. એકદા તે ચાગિનીપુરમાં ચાતુર્માસ રહ્યા, જ્યાં શ્રીપીરાજ બાદશાહ રાજ્ય કરતા હતા. એકદા નગરમાં ઉપદ્રવ કરનારા મ્લેચ્છેને તે આચાર્ય મહારાજે મરડાયેલી ગ્રીવાને સજ્જ કરવાને ઉપાય બતાવ્યા. એટલે સર્વાંને આશ્ચય કરનાર તે અવદાતથી (સૂરિ) રાજાથી રકપ ́ત જગદ્વિખ્યાત થયા. પછી રાજાએ તેમને ખેલાવ્યા, એટલે દરરોજ ધક્તિ પૂર્ણાંક અવસરોચિત વાકચાથી તે રાજાને પ્રસન્ન કરવા લાગ્યા.
એકદા રાજાએ તેમને વિજ્ય યંત્રને આમ્નાય પૂછ્યા. એટલે આચાય તેવાઓને અગેાચર એવા તે આમ્નાય તેને કહ્યોઃ—હે દેવ ! આ વિયત્ર જેની પાસે હોય, તેને દિવ્ય અસ્ત્ર પણ લાગે નહિ, તથા ક્રોધથી ધમધમતા શત્રુ પણ તેને ખાધા ન કરે !' આ પ્રમાણે પ્રથમ સાંભળીને રાજાએ તે યંત્ર કરાવી પરીક્ષાને માટે એક બકરાના ગળે ખાંધ્યા અને પછી તેના પર તલવાર વિગેરે અસ્રોના પ્રહાર છે।ડયા, પણ જાણે અખરયુક્ત અ ́ગ હોય, તેમ તેના શરીરને તે લાગ્યા નહિ. વળી તે યંત્રને છત્રના દંડમાં બાંધીને તેની નીચે એક ઉંદર રાખીને તે કૌતુકી રાજાએ તેના તરફ ખિલાડી
