________________
૧૪૫ એકદા દેહવા વખતે ગાયે તેને લાત મારી, તેથી તેને મર્મસ્થાનમાં મારી એટલે તે બિચારી મૂચ્છિત થઈ મરી ગઈ. આથી “અહા ! પાપી ! આ શું કર્યું? એ બિચારી ગાયને કેમ મારી નાખી?? ઈત્યાદિ જેમ તેમ બોલતી એવી પિતાની પત્નીને પણ તેણે મારી નાખી. એટલે ત્યાં કોલાહલ થયો અને રાજાને સુભટ આવી તેને બાંધીને રાજા પાસે લઈ ગયા, એટલે રાજાએ તેને મારી નાખવાનો આદેશ કર્યો પછી નાના પ્રકારની વિડંબના પમાડતા તે સુભટો જેટલામાં તેને નગરની બહાર લઈ જાય છે, તેવામાં તેના પુણ્યોને કેઈક તાપસ ત્યાં આવી ચડ. તેણે સુભટોને કહ્યું કે:-“હે ભદ્રો! આ કેણ છે અને તમે એને શા માટે મારે છે ? તેઓ બોલ્યા કે:-“આ કોઈનરરાક્ષસ લાગે છે.” પછી તે
ગીએ દયા લાવી સામયુક્તિપૂર્વક તેમની પાસેથી તેને છોડાવ્યું. એટલે સૂરે તે તાપસની પાસે તાપસ દીક્ષા લઈ લીધી, અને ઘણું તપ તપીને તેજ રાજાને મારવા માટે નિદાન (નિયાણું] કરીને તે મરણ પામી વાયુકુમાર દેવ થયો. પછી વસંતપુરમાં આવીને રાજા પ્રમુખ લોકોને તેણે ધૂળથી દાટી દીધા. અહો ! કપનો ઉપદ્રવ કે ભયંકર હોય છે? ત્યાંથી આવીને તે ચાંડાલ થયે અને ત્યાંથી પ્રથમ નરકે ગમે ત્યાંથી કપરૂપ કિપાક વૃક્ષની છાયાને આશ્રય કરત એ તે દષ્ટિવિષ સર્ષ થયે અને ત્યાંથી દ્વિતીય નરકે ગયે. ત્યાંથી પણ કેપથી વિડંબના પામીને તે અનંત સંસાર ભમે. પછી કેટલાક કાલ ગયે, એટલે તે સૂરને જીવ શ્રીપુરમાં રતનરાજાને ગ્રામોધ્યક્ષ (ગામમુખી) વિપ્રસુત થયે, પણ તેવાજ ક્રોધી સ્વભાવથી એકદા રાજાની સાથે કલહ કરતાં રાજસુભટોએ તેને વનમાં લટકાવી દીધું. તે વખતે ત્યાં કોઈ ૧૦
