________________
૧૭૪
હવે ક્યા વરને આપવી?” એવી જેટલામાં ચિંતા કરી, તેવામાં પિતાને અભીષ્ટ એવા તથા પ્રકારનાં પતિના અભાવને લીધે તે ચિંતાસાગરથી નિવૃત્ત થયે. અર્થાત્ તેણે ચિંતા મૂકી દીધી. જે પતિ સ્ત્રીઓને વશ થાય. તેજ તેમને સુખ છે, અન્યથા ગાઢ વિડંબના માત્ર છે. ત્યારથી હવે અમે સત્તીર્થ સેવાજ કરીએ છીએ, રોગની જેમ ભાગમાં હવે અમારું મન નથી.” આ પ્રમાણે સાંભળીને રાજાની અનુમતિથી મંત્રીએ પુન: તેમની આગળ આદરપૂર્વક કહ્યું કે --આ રાજા વૃષભસ્વામીના પૌત્ર, ચક્રવર્તીના પુત્ર કલાવાનું બલવાન, અને સદ્દગુણી છે, તથા તમારા વચનને અન્યથા કરતાં હું એને અટકાવીશ. માટે એને તમારો શ્રેષ્ઠ પતિ કરો. જો તમારા મનમાં રૂચિ હોય, તે કઈ ભવાંતરમાં પણ આ પતિ મળવાનો નથી. આ કલકરારમાં શ્રી જિનેશ્વરજ સાક્ષી, કે જે સમક્ષ બિરાજમાન છે. બીજા જનોને વચમાં નાખવાની કાંઈ જરૂર નથી, ઈત્યાદિ ગાઢ આગ્રહથી તેમનું રાજની સાથે સવિસ્તર વિવાહ મંગલ થયું. પછી તે બંનેની સાથે તેમનામાંજ લીન થઈને રાજાએ કેટલાક દિવસો ભેગસુખ ભોગવ્યાં. કારણકે ગંગા (દેવી) ની સાથે ભારતરાજાએ શું હજાર વર્ષ પયંત ભોગે ન્હોતા ભેગવ્યા ?
એવામાં એક દિવસે “હે લેકે ! સાંભળો, કાલે અષ્ટમીપર્વ થશે.” એ પ્રમાણે અમંદ ખેદ ઉપજાવનાર અને સ્કૂટ સ્વરે વાગત એવા પટા તે દેવીઓએ સાંભળે. પછી જાણે જાણતી જ ન હોય તેમ ઉર્વશીએ રાજાને કહ્યું કે:-- હે નાથ ! આ પહ શાને વાગે છે ?” તે બોલે કે --“હે તવંગી ! પર્વને માટે હંમેશા આ પટલ વગાડવામાં આવે છે. ત્રદશી અને સપ્તમીના દિવસે મારી આજ્ઞાથી એ પટડ વગાડવામાં આવે છે. જે એમ કરવામાં ન આવે, તો પ્રમાદી જનોને
