________________
૧૭૩ *
માંથી પસાર થાય, તો તમારું કથન સત્ય છે, અન્યથા વૃથા છે. આ પ્રમાણે કહીને તેની પરીક્ષા કરવાને ઉત્સુક એવી તે રંભાની સાથે અધ્યા નગરીમાં આવી. ત્યાં શક્રાવતાર નામના જિનમંદિરમાં આવીને પિતાના કરકમળમાં વીણા લઈને તે બંને ગીત, નૃત્યાદિક કરવા લાગી. તે વખતે સમીપના વૃક્ષમાં રહેલા પક્ષીઓ, ભુજગ, ગૌ, અને હરણુદિક પણ તે નાદમાં લીન થઈ, તથા ઈતર જને પણ તેમાં જ એકાગ્ર થઈ જાણે પત્થર પર આલેખ્યા હોય તેવા સ્થિર થઈ રહ્યા. એવામાં તે માર્ગથી જતાં રાજાએ તેમનો મનેહર ગીતનાદ સાંભળે તે સાંભળતાંજ રાજા ખંભિત થઈ ગયે. અથવા તે ગીતનાઢ કેને મેહક ન થાય ? વધારે શું કહેવું, પરંતુ તે વખતે અર્થ અને પદાતિ પ્રમુખ તેની સેના પણ આગળ જવાને અસમર્થ થઈને તન્મય થઈ ગઈ. ત્યાં આવી સ્થિતિ જોઈને આશ્ચર્ય થયું. પછી “મારાં બે કામ થશે એમ ધારી તેમાં મેહિત થઈને રાજાએ ચૈત્યમાં પ્રવેશ કર્યો, અને ત્યાં યુગાદશજિનની સ્તુતિ કરીને તે રંગમંડપમાં બેઠે, અને પોતાના શ્રવણપટથી તેમના વચનરૂપ સુધારસ પીતાં તથા લોચનથી તેમના શરીરના રૂપની શોભા જોતાં તે પોતાના ચિત્તમાં એક તૃતીય પુરૂષુથનેજ શ્રેષ્ઠ સમજવા લાગ્યા. પછી તેમના કુલાદિક જાણવાને રાજાએ અમાત્યને આદેશ કર્યો, એટલે તે પણ તેમની પાસે જઈને પૂછવા લાગ્યો કે: —-“તમે ક્યાંથી આવ્યા છે ? તમારું નામ અને કુળ શું ? તે જણાવે. પછી તેમાંથી એક મંત્રીને કહેવા લાગી કે -- અમે શ્રીમણિચૂડ નામના વિદ્યાધર રાજાની પુત્રીએ છીએ, અને નિરંતર વીણાવિનેદ તથા ગીતાદિકમાં ઉત્સુક અને સજજ રહીએ છીએ. એકદા અમારા પિતાએ “આ કન્યાઓ
