________________
૨૦૦
સાતમે ઉપદેશ
જગતસિંહના પુત્ર ધન્ય, કે જેને શ્રેષ્ઠીએ અટકાવ્યાં છતાં જેણે પેાતાના પિતાના શપથ (સમ) ન ખાધા. કારણુ કે મહત્કાર્ય માં પણ શ્રી દેવ, ગુરૂ, રાજા અને માતા પિતા વિગેરેના શપથ ન લેવા જોઈએ.
મદનિસંહની કથા
જગતસિંહના ચતુર એવા મદનસિ ંહ નામે પુત્ર હતા, તે પણ લેાકમાં તેવીજ ખ્યાતિ પામ્યા હતા. ખરસાણની સભામાં રહેનાર કોઈ ધનદ નામના વસ્તુપતિની સાથે તેના પિતાની મિત્રાઈ હતી. તે એકદા જગતસિંહ સ્વગે` ગયા પછી ચાગિનીપુર (દિલ્હી) માં વ્યવસાયને માટે આવ્યા અને તેના ઘરે પણ ગયા. ત્યાં કુટુંબના ક્ષેમ, નિર્વાહ અને વ્યવસયાદિ પૂછતાં તેની જેમ તેના પુત્રની સાથે પણ તેવે વ્યવહાર (મિત્રાઈ ) કરવાની તેની ઇચ્છા થઇ. પરંતુ તેની પરીક્ષા કરવા તેણે આવા ઉપાય કર્યાં. કારણ કે ઐહિક અને આમ્રુધ્મિક કાર્યમાં સજ્જનોને પરીક્ષા કરવી ઘટિત છે
ઇત્યાદિ વિચાર કરી માયાથી કૃત્રિમ આદર બતાવીને તેણે મસિ'ને કહ્યું કેઃ—‘મારૂ' તારા પિતા પાસે જે લેણું છે તે આપ, કારણ કે તારા પિતા સાથે મેં ઘણા વરસ સુધી વ્યવહાર ચલાવ્યા, તેથી લેણદેણુ પણ બહુ થતી હતી. તેમાં સેા ઘેાડા આપીને પહેલાં લેણુ' તેણે વાળ્યુ એટલે હું આનદથી સ્વસ્થાને ગયા. પરંતુ શેષ લેણુ અહીં રહી ગયુ છે.' આ સાંભળીને તે ખેલ્યા કે—કેટલુ'ક લેણુ છે? એટલે તે ખેલ્યા કે ‘જુના નાણાંનું ખત્રીશ હજારનું
