________________
૨૦૭
આપી દીધુ'. એટલે તેમણે પણ તેના કલ્યાણની ઈચ્છાથી તીમાં જઇને તે રત્નના વ્યય કર્યો.
પછી અનુક્રમે તેમને પણ પેાતાના ગેહ અને દેહના તાવિધાનથી ત્યાગ કરી આ સ`સારને અલ્પ કર્યાં (અલ્પ સંસારી થયા.) માટે હે ભવ્ય જા ! બીજાને પ્રિય એવા પરધનનું તમે હરણુ ન કરી, પણ સાષ રૂપ સૌધ (મહેલ)માં રહી આત્માને આનંદ રસના રસિક મનાવે.
આ વાર્તા પુરાણુ સંબંધી છે અને તે મિથ્યાષ્ટિ જનાને ચિત છે. કારણ કે તત્ત્વજ્ઞ જના તા પરથી થયેલ અપરાધમાં પણ અવિકારી (મધ્યસ્થ) રહે છે. (પેાતે વેર લેવા પ્રયત્ન કરતા નથી.)
નવમે ઉપદેશ
વિષયરૂપ આમિષમાં લંપટ થયેલ માણસ આ ભવમાંજ વિડ બના પામે છે. યજમાનથી અવગણના પામેલા તાપસ જેમ લઘુતા પામ્યા હતા.
તાપસની કથા
પૂર્વે ચ'પકપુરમાં શ્રેષ્ઠ ગુણુસ યુક્ત અને ચકારના જેવા ચતુર એવા ચકાર નામે શ્રેષ્ઠી હતા. તે ધનૃત્યમાં તત્પર છતાં તાપસાના સદા અત્યાદર કરતા હતા. ખરેખર ધર્મ પરીક્ષા દુર્લભ છે. એકદા તેણે કાઇ તાપસને ઘેર ભાજનને માટે નાતરીને તેને જમાડયા. માત્ર પેાતાનું જ ઉદર ભરનાર એવા તે દુરાત્માએ જમતાં જમતાં ગૌરવણુ વાળી અને
