________________
૨૧૬
છાની રાખે છે, ગુણોને પ્રગટ કરે છે, આપત્તિમાં દૂર જતે નથી અને અવસરે સહાય આપે છે–આ સન્મિત્રનાં લક્ષણે છે–એમ ધીર પુરૂષો કહે છે. પછી પોતાના વ્રતમાં દઢ થયેલા એવા તેમને જનક વિગેરેએ બહુ કહ્યું છતાં રાત્રિભજન ન કરતાં ત્રણ લાંઘણુ થઈ હવે તેમના નિયમના માહાતમ્યને વધારવા તે દેવતાએ ત્યાંના રાજાના જઠરમાં મેટી પીડા ઉત્પન્ન કરી અને જેમ જેમ પ્રતીકાર કરવામાં આવે, તેમ તેમ ઘીથી અગ્નિ વાળાની જેમ તેને વ્યાધિ અધિક અધિક વધતું જાય. એટલે સમસ્ત રાજવર્ગ કિંકર્ત. વ્યતાથી મઢ થઈ ગયે એવામાં આ પ્રમાણે દિવ્ય વાણી થઈ કે- “હે લો કે ! સાંભળે - “પિતાના નિયમમાં એકાગ્ર એવા શ્રીપુંજ બ્રાહ્મણના માત્ર હસ્તસ્પર્શથી જ એ રાજાને વ્યાધિ જશે અન્યથા નહિ જાય. “એ શ્રીપું જ કેણુ?” એમ બધા સ્તબ્ધ થઈને બેલ્યા, એટલે તેમાં એક બોલ્યો કે - “એક દરિદ્ર બ્રાહ્મણને દઢ નિયમવાળે એક પુંજ નામે પુત્ર છે. જે કુટું. બના કલહથી ત્રણ લાંઘણ થતા પણ પોતાના સદ્દવ્રતમાં અક્ષુબ્ધ (નિશ્ચળ) છે. ખરેખર તેજ પુંજ હવે જોઈએ.” એમ સંભાવના માત્ર થતાં અતિશય બહુમાનથી સચિવાદિકે એ શ્રીપું ને બેલાવ્યો એટલે તે પણ તરત ત્યાં આવ્યો, અને બે કે ‘જે રાત્રિ ભોજનને મારે નિયમ દઢ હોય, તે અત્યારે જ રાજાની ઉદર વ્યથા શાંત થાઓ.” એ એમ બોલવાપૂર્વક પિતાના માત્ર હસ્તસ્પર્શથી એક ક્ષણવારમાં સર્વ નગરજનની સમક્ષ તેણે રાજાને સ્વસ્થ કર્યો. આથી સંતુષ્ટ થઈને રાજાએ તેને પાંચસે ગામ આપ્યા અને તેણે પણ રાજા વિગેરેને જૈનધમી બનાવ્યા.
આ પ્રમાણે શ્રીપુંજ વિપ્ર તથા તે મિથ્યાત્વીને જીવ
