________________
૨૧૯
એવામાં તે ચેર વિચારવા લાગ્યો કે –“આજે ખરેખર મારા અભિગ્રહનો ભંગ થશે. કારણ કે આજને મારે દિવસ ચોરી વિના જાય છે.” ઈત્યાદિ ચિંતવતાં તે ચેર આગળ ચાલ્યો જતો હતો, તેવામાં નીચે પૃથ્વી પર પર્ષદામાં આ પ્રમાણે બેલતા કોઈ જ્ઞાનીને તેણે જોયા -“હે ભવ્ય જને ! નખાણની જેમ મનુષ્ય જન્મ પામીને કોટી દ્રવ્યથી પણ દુર્લભ એવા એક રત્નને સ્થિર કરવું” આ સાંભળીને સ્તબ્ધ થઈને તેણે વિચાર્યું કે - “એવું રત્ન મેં અદ્યાપિ ચાર્યું નથી, તો કયું શું ? “એમ વિચારે છે, એવામાં પુનઃ મુનિ બોલ્યા કે –“દેવતાઓને પણ દુર્લભ એવા એક સામાવિક રનનું રાગ, દ્વેષાદિક ચેરેથી પ્રયત્ન પૂર્વક રક્ષણ કરવું. અંતમુહૂર્ત પર્યત ચિત્તની સમતા, તે સામાયિક કહેવાય છે, કે જેમાં કષાયે તદ્દન દુર કરવાના હોય છે. અને જેમાં દાનાદિક પુણ્યની જેમ બાહ્ય આડંબર કરવાની જરૂર નથી. માટે શ્રાવકોએ અહો રાત્રમાં યથાવસરે તે કરવું જોઈએ આ પ્રમાણે સાંભળીને તે સામાયિકમાં પૃહા કરતા એવા તે કેસરી ચારે પિતાના મનની સાક્ષીએ સામાયિકત્રત લઈ લીધું અને દ્વેષરહિત શુદ્ધ ભાવથી અને રાજાદિકથી પણ નિર્ભય થઈને મુનિના કહ્યા પ્રમાણે તે અનુષ્ઠાન કરવા લાગ્યો. કારણ કે-વ્યાપારમાં જિનેશ્વરેએ મને વ્યાપાર સર્વોત્કૃષ્ટ કહેલ છે. જે સાતમા નરકે અથવા તે મોક્ષે પણ લઈ જાયે,”
હવે લઘુકમપણથી તે વખતે તે ચારને કેવળજ્ઞાન ઉપન થયું અને ઈંદ્રોએ તેનો મહિમા કર્યો. પછી દેવતાએ આપેલ વેષ ધારણ કરીને હજાર પત્ર વાળા સુવર્ણ કમળ પર બેસીને તે કેવલી ભગવંત ત્યાં દેશના દેવા લાગ્યા. એવામાં રાજા ત્યાં આવ્યો અને તેમનું તેવું વર્તન જોઈને
