________________
૨૧૦
તે દુઃખને પાર કેમ આવે ! એવામાં બહાર રહેલા તે શિષ્ય તે વિચારવા લાગ્યા કે:-“ખરેખર ! આ કઈ પણ દેવ ગુરૂને નિશ્ચય ઉપસર્ગ કરે છે. છેવટે બહુ વખત પછી દ્વાર ઉઘાડતાં ઝરતા રક્તના પ્રવાહથી સાક્ષાત્ રક્તગિરિ જે તે તાપસ પેલી બંને મર્કટી સાથે બહાર નીકળે, એટલે શિષ્યએ પૂછયું કે:-“હે ભગવાન! પૂજ્ય એવા તમને પણ આ શું થયું ? આથી તેણે પોતાનો યથાર્થ વૃત્તાંત કહી સંભળા, પછી ઉપહાસ કારૂણ્ય અને દૈન્ય સહિત શિષ્યો બેલ્યા કે-જમાને ગુરૂને અનુરૂપ ભક્તિ કરી, પિતાના આચારને મૂકતા એવા પ્રત્યે એને આવું કરવું ઉચિત જ છે. કારણ કે રૂદ્રની ભસ્મથી જ પૂજા થાય. પણ ચંદનથી તે ન થાય. પછી બહુ વખત જતાં તે સ્વસ્થ થયે, એટલે યજમાને તેને બેધ આપે કે – હે ભગવાન! આવું કર્મ તાપસ જનેને ઉચિત ન હોય! આ પ્રમાણે તેને શિખામણ આપીને યજમાન પિતાના ઘરે ગયે અને તાપસે પણ ચિરકાલ પર્યત તાપસી દીક્ષાનું પરિપાલન કર્યું.
હે ભવ્ય જ ! જે તમારે સંસારનો ત્યાગ કરવાની અને શિવનગરમાં જવાની ઈચ્છા હોય, તે કિપાકને ફલ સદેશ આ વિષમ વિષયેનો ત્યાગ કરે.
દશમે ઉપદેશ
પરિગ્રહરૂપ ભારે શિલાનું અવલંબન કરનારા માણસ સંસારરૂપ મહાસાગરમાં પતન પામે છે, પણ વિદ્યાપતિની
