________________
૨૦૧ લેણું રહ્યું છે. જે યોગ્ય લાગે તે આપ, તે પુત્ર બોલ્યો કે“પિતાનું દેવું અ૫ કે બહુ વહીમાં જોઈને મેં તેમનાં નામ પ્રમાણે બધાને ચૂકવી દીધું છે. પરંતુ ત્યાં તમારું નામ ક્યાંય પણ મારા જોવામાં ન આવ્યું. તે લિખિત મળ્યા વિના મારે તમારૂં લેણું પણ શી રીતે દેવું ?” એટલે પુનઃ શ્રેષ્ઠી અંતરમાં પ્રસન્ન છતાં રૂષ્ટમાન થઈને બે કે– “અરે ! પિતાનું લેણુ પુત્ર આપે, તેમાં વિચાર શું કરવાનું હતું ?” તેણે કહ્યું કે – હે શ્રેષ્ઠી ! તમે આ વૃથા પ્રયાસ શાને કરે છે ? સાક્ષી કે લિખિત વિના લેણું મળશે નહિ.” એટલે શ્રેષ્ઠી પાદશાહની સભામાં ગયો અને પાદશાહ પાસે તેણે અરજ કરી કે – “હે દેવ ! જે અહીં એકાંત થાય તે, કંઈક વિજ્ઞપ્તિ કરવાની છે. પછી રાજાએ સહુને દૂર કર્યા, એટલે તે બેલ્યો કે–: “મદનસિંહની પરીક્ષા કરવા મેં તેની સાથે કૃત્રિમ કલહ મચાવ્યું છે. માટે જેમ તેમ બેલતાં મને તમારે દેષ ન દે.” આ પ્રમાણે ખાનગી કહીને પછી તે સર્વ સમક્ષ
ત્યે કે– “હે રાજનું! જગતસિંહની પાસે મારૂં પ્રથમ કંઈક લેણું રહી ગયું છે, તે આ તેને પુત્ર આપતું નથી. માટે શું કરવું? તે ફરમાવે.” એટલે રાજાએ બોલાવેલ મદનસિંહે સભામાં આવી પિતાનું સ્વરૂપ નિવેદન કર્યું, અને શ્રેષ્ઠીએ પણ પોતાનું સ્વરૂપ નિવેદન કર્યું, એટલે બંનેને વિવાદ ચાલ્યું. પછી ધનદ નામના વસ્તુપતિએ કહ્યું કે- જો તારા પિતાની પાસે મારું લેણું ન હોય તો બધાને દેખતાં તું શપથ લે. આથી તે દૌર્ય પૂર્વક બે કે– પિતાના શપથ હું લેવાનું નથી. ભલે તમે તમારું લેણું યા મારું સર્વસ્વ લઈ લ્યો. બત્રીસ હજારમાં હું મારા પિતાને કેમ વેચું ? કે જે કોટી ઉપકારથી પણ દુરુપ્રતિકાર્ય (બદલે ન વાળી શકે તેવા) છે. કેટલાક મુજને
