________________
૧૪૭
દરરોજ તે મુનિને પૂછતી, એટલે નિઃસ્પૃહ મુનિ બાલતા કે:— મારે કાંઈ દુષ્કર નથી. કારણ કે સતેાષી જનને જે સુખ છે તે ચક્રવતી ને પણ નહિ હાય.
.
એકદા પારણાના દિવસે નગરમાં જતાં અમ ગલની બુદ્ધિથી સામે આવેલા કાઈ બ્રાહ્મણે તેમની તના કરી. એટલે ક્રોધ ઉછળવાથી મુનિએ પણ તેને મુષ્ટિપાક આપ્યા. એમ કરતાં તે બન્ને વચ્ચે બહુ વખતસુધી મુદૃામુષ્ટિનું યુદ્ધ ચાલ્યું. પછી ભેાજનાન તર તે દેવીએ તેને કુશલાક્રિક પૂછ્યું. એટલે તે મુનિએ રૂદ્ર્ષ્ટમાન થઇને કહ્યું કેઃ—‘તું ત્યાં ન આવી માટે હવે તારૂ શું પ્રયેાજન છે ? ” દેવી બેલી કેઃ— હે મુને ! હું ત્યાં આવી હતી, તમને ઓળખી શકી નહિ. કારણકે તે વખતે બંનેનુ યુદ્ધ ચાલતુ હાવાથી મને તે અંને વચ્ચે સમાનતા જોવામાં આવી. ક્ષમા અને તપથી યુક્ત હોય તે ક્ષમા શ્રમણ કહેવાય છે. આ બે ગુણુમાંના એક ગુણના પણુ જો નાશ થાય, તે નામની નિરર્થકતા છે. આ પ્રમાણે તેણે પ્રતિબેાધ પમાડેલ તે સાધુ ચારિત્રવંત 'નામાં એક મુગટરૂપ થયા. માટે હે ભવ્ય જના ! જો તમારે ઉચ્ચ પદની સ્પૃહા હૈાય અને આ સંસારના જય કરવા ઇચ્છતા હો, તે તમારે ક્રોધરૂપ સુભટને અવશ્ય જય કરવા.
ચેાથા ઉપદેશ
પ્રાણીએને આઠ પ્રકારે વિડંબના પમાડનાર એવા માનને પણ મનસ્વી પુરુષા કેમ માન્ય રાખે ? “ જેને લીધે ઉજ્જિત નામના રાજપુત્ર પોતાના જીવિત રહિત થઈ ગયા.
