________________
૧૬૨
તે ચેારાશી વર્ષ પ્રમાણ પોતાનું આયુષ્ય સ’પૂર્ણ કરીને સ્વર્ગે ગયા. કયા મહાત્માઓને પણ દૈવે ગ્રસ્ત નથી કર્યા ? તે વખતે તેવા પુરૂષ રત્નના વિનાશથી રાજા વિગેરેને મનને સતાવનાર (સંતાપકારક) એવા શાક થયા. ‘ અહા ! પ્રથમ તેા અશેષ ગુણાના સ્થાનભૂત અને વસુધાના અલંકારરૂપ પુરૂષ રત્નને પેદા કરે છે, તા પણ તેને ક્ષણભંગુર અનાવી દે છે. અહે। ! વિધાતાની અપ`ડિતતા ખરેખર ! ખેદ ઉપજાવે તેવી છે. પછી તેમનું વિમાન સદેશ ઝ ંપાન (માંડવી પ્રમુખ) અહાર નીકળ્યુ' અને નગર વિશ્રામ કરીને પુનઃ તેને ભાવિક ભચૈાએ ઉપાડયું. તે સ્થાનની ધૂલિ તીભૂત હાવાથી પાટાવાસી જનાએ એવી કોઈ રીતે ગ્રહણ કરી, કે જેથી ત્યાં એક ખાડા પડી ગયા અને તેથી તે હેમખડ એવા નામથી સમસ્ત લેાકમાં પ્રખ્યાત થયા. પરંતુ કેટલાક વિધી બ્રાહ્મણા તેને વિપરીત રીતે સ્થાપન કરવા લાગ્યા —‘અહી હેમચન્દ્રે ગુરૂને પ્રક્ષિપ્ત કર્યા છે તેથી એ હેમખડુ કહેવાય છે' આ પ્રમાણે તે મૂખ અને અધમ બ્રાહ્મણેા પ્રતિપાદન કરતાં હતાં. જેમ તેમ પ્રલાપ કરનારા એવા તેમને યુકિત વિશારદ જનાએ આ પ્રમાણે પ્રત્યુત્તર આપ કેઃ—‘હું બ્રાહ્મણે ! સાંભળે-જ્યારે શ્રી હેમસૂરિનું મરણ થયું, ત્યારે બધા વધે અંતરમાં અધિક આનંદ પામ્યા. કારણ કે ઘુવડને જેમ સૂ, તથા દુર્જનાને જેમ સજ્જન રૂચે નહિ, તેમ તેમના શ્રેષ્ઠ ઉદય તે બ્રાહ્મણાને રૂચતા ન હતા.’ પછી પદ્માવતી દેવીએ તેમના મસ્તકમાં પીડા ઉપજાવી. તેથી અત્ય'ત પીડા પામતા તે અમદ આક્રંદ કરવા લાગ્યા. શેકથી સ ંતપ્ત મનવાળા એવા હજાર બ્રાહ્મણાએ પાત પેાતાની ગેાત્ર દેવી વિગેરેને ભાગાદિક ધર્યા. એટલે દેવીએએ પણ કહ્યું કેઃ—‘અહીં અમારાથી કઈ પ્રતિક્રિયા થઈ શકે તેમ
