________________
૧૬૭
ન રૂ? પછી તે લેખ ખેલીને એટલામાં તે પિતે વાંચે છે, તેટલામાં ત્યાં “દૂતને મારી નાખજે.” એવી પંક્તિ રાજાના જેવામાં આવી. પછી ક્ષણવાર વિચારીને રાજાએ તે દૂતની આગળ યથાસ્થિત વૃત્તાંત જણાવ્યું. એટલે આકાર ગે પવીને દૂતે પણ રાજાને આ પ્રમાણે કહ્યું કે – હે રાજેન્દ્ર ! સાંભળો મારી જન્મ પત્રિકા મને યાદ આવી. તેમાં હિતૈષી દેવસે એવું લખ્યું છે કે-- “પચાશમે વર્ષે એની એક આવલિકા પણ વિપત્તિ કરનાર છે અને જ્યાં એનું મરણ થશે, ત્યાં બાર વરસનું દુભિક્ષ પડશે. હે પ્રભે ! તે ધુત્તરાજાએ મને અહીં તમારી પાસે મોકલ્યા છે. માટે તેના ગ્રાસના અનુણ પણાને ઈચ્છતા એવા મારૂં મરણ થાઓ આ પ્રમાણે મગરૂરીથી કહીને જેટલામાં તે પિતાના ઉદરમાં છરી મારવા લા, તેવામાં રાજાએ તેને હાથ પકડીને અટકાવ્યો. છતાં “હે દેવ ! હું મરીશ, મને શા માટે અટકાવે છે ? જે સત્વર નાશવંત પ્રાણુ સ્વામીના કાર્ય માટે જતા હોય, તો ભલે જાઓ.’ આ પ્રમાણે બેલતા તેને અટકાવી એક હજાર સેના મહોર અને પાંચસો ઘેડા આપીને પિતાના દેશથી પણ તેને દર રવાના કરી દીધું. પછી મેટા આડંબર પૂર્વક તેણે ભીમ રાજાને પ્રણામ કર્યા અને પિતાને યથા સ્થિત વૃત્તાંત સવિસ્તર કહી બતાવ્યું. ત્યારથી તે પોતાની વચનકળાથી રાજા વિગેરેને માન્ય થઈ પડયે. માટે હે ભવ્યજનો ! તમે પણ તે વાકલામાંજ મનને સ્થિર કરે, કે જેથી સંકટ સાગરના મોજાં તમને સતાવે નહિ અને બંને લોકમાં સુખ સત્વર પ્રાપ્ત થાય,
