________________
૧૬૫
આપીને રાજાએ તેને કહ્યું કે--હે દૂત ! મારૂં આ ભેટશું તે રાજાને તારે આપવું. પછી દૂત ત્યાંથી ચાલે અને ક્ષેમપૂર્વક ધારાનગરે પહોંચે ત્યાં ભેજરાજાને મળ્યો, એટલે તેનું રૂપ જોઈને રાજાએ પણ તેને પૂછ્યું કે – હે દ્વિજ ! તારા રાજાની સંધી અને વિગ્રહના સ્થાને હતો કેટલા છે?” તે બોલ્યો કે “હે માલવેશ ! મારા જેવા તો તે ઘણું દૂતો છે; પણ તેમાં તેમની ગ્યતાના ક્રમથી અધમ, મધ્યમ અને ઉત્તમ બુદ્ધિવાળા–એવા ત્રિવિધ દૂતને મોકલવામાં આવે છે. આ પ્રમાણે તેના મિતભર્યા ઉત્તરથી ધારા પતિ રંજિત થયે અને અંતરમાં વિરમય પામીને રાજાએ સનેહે તેને બોલાવ્યા એટલે તેણે પણ પોતાના રાજાએ આપેલ પ્રાભૂત તેની આગળ મૂકયું એવામાં સભાસદે બધા ભેગા થઈ તે સુવર્ણ સમુદ્ગક ડાબલી)ને જોઈને “અમાં કંઈક અપૂર્વ ચીજ હશે” એમ ધારી તે જેવાને સમુત્સુક થયા, પછી જેવામાં સેંકડે મનોરથ કરી રાજાએ તેને ઉઘાડયું અને તેમાં રાખ જોઈ તેથી વિલક્ષ (ઝાંખુ) મુખ કર “આ શું ? એમ તે બે એટલે દૂતે વિચાર કર્યો કે તે પાપી રાજાએ ખરેખર મને ઉખેડી નાંખવાનો ઉપાય આરંભ્ય છે તથાપિ મારે અહીં સમયોચિત બેલવું એમ ધારીને તેણે કહ્યું કે –“હે દેવ ! સાંભળ-અમારા સ્વામીએ અવે અને રોગથી પીડાતા માણસની શાંતિ ને માટે લક્ષ હોમયજ્ઞ કર્યો તેની આ ઉત્તમ રાખ છે, સોનામહોર આપતાં પણ તેને લવ માત્ર મળી ન શકે, વળી છ મહિનાનો રેગ એનાથી નાશ પામે અને પુનઃ થાય નહિ. આ રાખને તિલમાત્ર પણ મેળવનારને ભાગ્યવંત સમજ. હે રાજન ! વધારે શું કહું? પણ એના પ્રભાવથી અંતઃપુરને, અને અને નગર જનોને એક ક્ષણવારમાં
