________________
૧૨૯
.
લેવરાવીને તેમણે તે રસ ત્યાં નાંખી દીધા અને પેાતાના પ્રશ્નવણ (મૂત્ર) થી તે કુપા ભરીને વૃત્તાંત જણાવવા પૂર્વક સૂરિએ તેને સોંપ્યા. એટલે તે સેવક પણ મનમાં કાપ કરતા નાગાર્જુન પાસે આવ્યા, અને તેને તે વૃત્તાંત નિવેદન કર્યાં. એટલે તે ચેગી રાષથી રક્ત થઈને વિચારવા લાગ્યો કે:અહા ! એમને અવિવેક ! અહા ! એમની પ્રત્યુ પકારિતા ! એ મલીન જને લેાક વ્યવહારથી બહિર્મુખ અને પશુપ્રાય હોય છે તથા સ્વપવના ભેદને પણ જાણતા નથી.” ઈત્યાદિ અંતરમાં અનેક સંકલ્પ કરીને કોઈ શિલાતલપર તેણે અત્યંત જોરથી તે કુપા ફાડી નાખ્યા. એવામાં તત્કાલ તે શિક્ષા અધી સુણમય થઈ ગઈ, એટલે કૌતુક અને નિવેદ્યપૂર્ણાંક તે ચાગી આ પ્રમાણે વિચાર । લાગ્યા કે :– · અહા ! ગુરૂમહારાંજના પ્રભાવ તા કાઈ નવીનજ પ્રકારના છે; કે જેમના મલસૂત્રમાં પણ સુવર્ણ સિદ્ધિ રહેલી છે. અહા ! તપની શક્તિ! અહા ! ભાગ્યશૈભવ ! કે જેમનું આ શરીર પણ સુવર્ણ પુરૂષની જેમ સ સુવણૅ મય છે. વળી હુતા સહસ્ર કલેશ સહન કરી રસસિદ્ધિ કરી શકું છું, અને એમના તેા શરીરમાંજ તે સ્વભાવથી રહેલી છે.' આ પ્રમાણે જાણીને તે ગીએ ત્યાં આવી યુગપ્રધાન એવા તે ગુરૂમહારાજને નમસ્કાર કરીને તેણે પોતાના અપરાધ ખમાબ્યા. અને પછી નાગાર્જુને કલ્પવૃક્ષસદેશ એવા તે શ્રીગુરૂની વદન અને સ્તવનાદિકથી ચિરકાલ પર્યંત આરાધના કરી.
આ પ્રમાણે જે મનુષ્યા કલ્પલતાની જેમ ગુરૂભક્તિને આરાધે છે, તેઓને અલ્પ સમયમાં અખિલ ઇષ્ટ સિદ્ધિ પ્રાપ્ત થાય છે.
