________________
૧૨૮
પંક્તિ) પડી ગઈ, એટલે ગુરૂમહારાજે પૂછયું કે – “હે ભદ્ર ! તને આ ક્ષતપંક્તિ શી ?” એટલે મૂલથી તેણે પિતાને યથાકૃત વૃત્તાંત નિવેદન કર્યો. પછી તેની બુદ્ધિથી રંજિત થયેલા ગુરૂમહારાજે તેને બારવ્રત અંગીકાર કરાવીને સત્ય શ્રાવક બનાવી આમ્નાયપૂર્વક તે ઔષધ બતાવ્યું. અને કહ્યું કે – “ભદ્ર! જે તારે આકાશમાં ઉડવાની ઈચ્છા હોય, તે સાઠ તંદુલના જળથી આ ઔષધેને તારે લેપ કરવો” આ પ્રમાણે સાંબળીને તેમના કહ્યા પ્રમાણે કરતાં તેને સર્વ મનોરથ સિદ્ધ થયા અને પછી જિન મતની પ્રભાવના કરતે તે એક પરમ શ્રાવક થયે. અને એટલા માટે જ સલ્ફળના અથી એવા વિવેકી જને દેવ, ગુરૂ, પિતા અને રાજા વિગેરેને આંતરની ભક્તિ પૂર્વક સેવે છે.
પછી એકદા તે ગીએ બહુ દ્રવ્ય મેળવીને સુવર્ણ સિદ્ધિ કરનાર એ સહસ્મવેધી રસ સાથે, અને તે એક કાચને કુંપામાં ભરીને સ્વસેવક સાથે પિતાની ભક્તિથી તે રસ ગુરૂ મહારાજને જ ભેટ મોકલાવ્યું. એટલે મસ્તકને નમાવતા એવા તે સેવકને આચાર્યે કહ્યું કે- આ શું પ્રાકૃત છે? અને તે કેણે કહ્યું છે? તે કહે.” તે બે કે-“હે પ્રભો ! ત્રણે લોકમાં દુર્લભ એ આ સુવર્ણ સિદ્ધિકર રસ નાગાજુને આપને ભેટ કર્યો છે” પછી ગુરૂ બોલ્યા કે-“અહો! અમારા તે શિષ્યની કેવી કૃતજ્ઞતા? કે જેણે આવી રીતે આ નવ્ય નિષ્પન્ન રસ અમને ભેટ કર્યો. પરંતુ બાહ્ય અને આંતર પરિગ્રહનો ત્યાગ કરનારા તથા તૃણ અને સુવર્ણમાં સમાન સ્પૃહાવાળા એવાં અમે એ રસને મનથી પણ ઇચ્છતા નથી.” “આ અનર્થના હેતુભૂત રસનું શું પ્રયોજન છે?” એમ મનમાં વિચારીને તેમણે કહ્યું કે -અથવા તે એ મુગ્ધ અમારા આચારને જ જાણતા નથી.” પછી રાખની Úડિલભૂમિ આગળ
