________________
૧૨૨
ગઠવેલા ખુલ્લા ખડગને હાથમાં લઈ વિવિધ ભય પમાડતા સુભટથી ભય પામતે તે સમગ્ર નગરમાં ભમીને પુનઃ રાજા પાસે આવ્યું. એટલે રાજાએ કિંચિત્ હસીને કહ્યું કે;–“ ભદ્ર ! અત્યંત ચપલ મન અને ઈનિ તું શી રીતે નિરોધ કરી શક્યા ? તેણે કહ્યું કે – હે સ્વામિન્ ! મરણના ભયથી, રાજા બેલ્યા કે – જે એક ભવને માટે પણ તે અપ્રમાદ સેવ્યો, તે અનંત સંસારના મરણથી ભય પામતા એવા સાધુઓ વિગેરે કેમ પ્રમાદ સેવે ? માટે હે શ્રેષ્ઠિરાજ ! હિતવચન સાંભળઃ– આ લોક જે વિસ્તૃત વિકથાઓ કરે છે, દુષ્ટ વિષમાં ગર્વિષ્ટ થાય છે, સુપ્રમત્ત (મદમસ્ત) ની જેમ જે ચેષ્ટા કરે છે, ગુણ દોષના ભેદને જાણતા નથી, પિતાને હિત પદેશકપર પણ જે કેપ કરે છે અને જે નરકાદિક કુનિમાં જાય છે, તે દુષ્ટ એવા પ્રમાદરૂપ કુરિપુનું જ ચેષ્ઠિત છે માટે પ્રમાદ ન કર, જિનેશ્વરની ભક્તિ કર, ગુરૂની સેવા કર, ષડાવશ્યક વિધિનું પાલન કર અને સંસાર ફૂપમાં ન પડ” ઈત્યાદિ તેની શિખામણથી પ્રતિબંધ પામીને તે સત્ય શ્રાવક થયે. અને પદ્મશેખરરાજા પણ અનુક્રમે ગુરૂગુણના વર્ણનમાં તત્પર રહી અને બહુ લોકોને પુણ્યને લાભ આપી તે સદ્દગતિને પામ્યા.
આ પ્રમાણે કુગ્રહ કુમતને અત્યંત નિગ્રહ કરવામાં એક મંત્રરૂપ એવા શ્રી પદ્મશેખર રાજાના સુચરિત્રને સાંભળીને હે ભવ્ય જન ! સદજ્ઞાન, દર્શન અને ચારિત્ર ધારી એવા ગુરૂમહારાજના અતુલ ગુણનું પરિકીર્તન કરે.
