________________
૯૬
હવે તે અવસરે બિગિલ્લપુરમાં શ્રીપાલ નામે રાજા હતા તે કાઢ રાગથી સર્વાંગે પીડિત હતા. વૈદ્યોએ સે'કડા ઔષધથી તેના ઉપચાર કર્યાં, પણ તૃષાતુરને જેમ ક્ષાર જળથી તેમ તેને ગુણ ન થયા. એકદા રાજા તે સરોવર પર ક્રીડા કરવા ગયા. ત્યાં શ્રમિત અને ષિત થયા એટલે ત્યાં વિશ્રાંતિ લેતા જળપાન કરીને તે ક્ષણભર સ્વસ્થ થયા. પછી હાથ પગ અને મુખ ધાઇને તે સ્વસ્થાને ગયા. એવામાં તે અવયવેા તરત સુવર્ણ જેવા કાંતિયુક્ત થઈ ગયા. પછી પ્રભાતે આ કૌતુક જોઇને ‘આ શું ?’ એમ રાણીએ રાજાને પૂછ્યું . એટલે તેણે પ્રક્ષાલનાદિક બધા વૃત્તાંત કહી બતાવ્યા ‘અહી” કંઈ પણ પ્રભાવ છે' એમ અતરમાં વિસ્મય પામી રાજાએ ત્યાં સ્નાન કર્યુ. એટલે તદ્દન નિરોગી થઈ ગયા. પછી ત્યાં નૈવેદ્ય અલિ અને ધૂપાદિક કરીને રાજાએ કહ્યુ કે:- અહીં જે દેવ હોય તે પ્રગટ થાઓ.’એમ કહીને રાત્રિએ રાજા ત્યાં જ સુતે, એટલે બ્રાહ્મમુહૂતે અધિ ષ્ઠાતા દેવે આવીને તેને કહ્યું કેઃ- ‘અહીં ભાવી શ્રી પાર્શ્વ - નાથની પ્રતિમા છે, જેના પ્રભાવથી તારા અંગના કાઢરોગ નાશ પામ્યા માટે હવે એ પ્રતિમા શકટ પર બેસાડીને સાત દિવસના જન્મેલા બાળ વૃષભ તેમાં જોડીને તારે પાતે સારથિ થઇને તેને સત્વર ચલાવવા, પણ જ્યાં પાછું મુખ કરીને જોઇશ. ત્યાં એ રથ સ્થિર થઇ જશે.' એમ કહીનેદેવ ચાલ્યા ગયાઅને રાજા જાગૃત થયા. પછી પ્રભાતે રાજાએ દેવના કહ્યા પ્રમાણે બધું કર્યું. અને જેટલામાં કંઇક માગ વ્યતિક્રાંત કર્યાં, તેવામાં રાજાના મનમાં સંદેહ થયા કે—પ્રતિમા આવે છે કે નહિ ?” એમ ક‘ઇક ઉદ્વેગથી ગ્રીવાને વાંકી વાળીને રાજાએ એક ક્ષણભર પાછળ જોયુ તેવામાં દિવ્ય પ્રભાવથી પ્રતિમા આકાશમાં
