________________
૯૨
હવે એકદા તે ગામમાં કોઇ શ્રીગુરૂ આવ્યા, અને તેમણે તે શ્રેષ્ઠીને પૂછ્યું કેઃ—‘હે ભદ્ર ! ચૈત્યનું કામકાજ નિવિને ચાલે છે ?' એટલે તે ખેલ્યાઃ—‘શ્રીદેવ ગુરૂના પ્રસાદથી ખરાખર ચાલે છે.’ આથી અંબિકા કાપાયમાન થઇ ગઈ કેઃ—આ કૃતા લાગે છે કે મારૂં કરેલું તે માનતા જ નથી.' પછી તેણે બહાર પહેાર વહન કરેલ સીસાની ખાણુના રૂપાથી શિખર પંત તે ચૈત્ય થયું, પણ આગળ તે ન ચાલ્યું. પછી પાટણથી શ્રીગુરૂ અને તે ગિનીને ખેલાવીને તેણે શ્રી નેમિનાથની મોટી પ્રતિષ્ઠા કરાવી. તે વખતે તે ભિગનીએ કહ્યું કેઃ—હું મા ! મને વસ્ત્રા આપે. અને જો આપની અનુજ્ઞા હોય, તેા આ ચૈત્યમાં હું મડપ કરાવું.' એટલે શ્રેષ્ઠીએ કહ્યું કેઃ—હે બહેન !' તે ઠીક કહ્યું.' પછી તેણે નવ લાખ ખરચી મેઘનાદ નામના મડપ કરાવ્યેા. અને ખીજા વ્યવહારીયાએ ત્યાં પ્રાસાદ કરાવ્યાં, એ રીતે વસુધાતલપર તે તીના નામથી પ્રસિદ્ધ થયું. ખીજા ગ્રંથમાં પણ કહ્યુ` છે કેઃ—‘ગાગામત્રીના પુત્ર ચતુર અને શ્રદ્ધાળુ' એવા પાસિલ શ્રાવકે શ્રીનેમનાથ પ્રભુનું આ ઉચ્ચતમ મંદિર કરાવ્યું અને નિથચૂડામણિ એવા શ્રીમુનિચ'દ્રસૂરિ સુગુરૂના શિષ્ય વાદી૬ શ્રીદેવસૂરી ગુરૂએ શ્રીનેમિનાથની પ્રતિષ્ઠા કરી,
